‘In Nederland wordt het verloop van de Russische speciale militaire operatie in Oekraïne nauwlettend gevolgd. Er verschijnen dagelijks nieuwe publicaties in de pers, maar er ontbreekt objectiviteit. De media schetst helaas een eenzijdig beeld. Alles wat niet in het officiële verhaal van het Westen past, wordt aan de kant gelegd,’ schrijft de Russische ambassadeur in Nederland Alexander Shulgin in een ingezonden opinie.
Alexander Shulgin (1951) is ambassadeur van Rusland in Nederland.
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van EW.
Ons wordt, bijvoorbeeld, in Nieuwsuur verteld dat journalistieke interpretatie en uitleg noodzakelijk zijn om misverstand en verwarring te voorkomen. Na zeven jaar in Nederland heb ik toch de indruk dat Nederlanders geen hulp nodig hebben om hun eigen mening te vormen. Maar dan moet je wel bewezen feiten voor de hand hebben. Die wil ik vandaag graag geven.
Momenteel staat een stabiele wereldwijde graanvoorziening heel hoog op de agenda. Dit blijkt echter een verzonnen probleem te zijn. Wereldwijd wordt er jaarlijks zo’n 800 miljoen ton tarwe geproduceerd. Als we ervan uitgaan dat Oekraïne bereid is om 20 miljoen ton te exporteren, dan is dat slechts 2,5 procent. Bovendien zijn er vijf routes voor het transport van landbouwproducten: via Polen, langs de Donau in Roemenië, via door Rusland gecontroleerde havens aan de Azov- en de Zwarte Zee, via Wit-Rusland en via Oekraïense havens die nog ontmijnd moeten worden.
Als de autoriteiten in Kiev hardnekkig geen andere opties willen overwegen behalve de laatste, is dit geen verantwoordelijkheid van Rusland. Oekraïense militairen hebben de vrije doorgang geblokkeerd met mijnen. Al weken organiseren Russische zeelieden dagelijks humanitaire corridors in de Zwarte Zee voor een veilige doorgang – voor het eerst op 27 maart. Maar de schepen kunnen simpelweg de havens niet verlaten en blijven geblokkeerd door Oekraïense mijnen. Alle aantijgingen zoals ‘Rusland blokkeert Oekraïense schepen’ zijn dus ongegrond.
Ook de Russische graanexport is belemmerd. Hoewel het Westen hardop blijft herhalen dat graan buiten de sancties valt, verstoren deze restricties toch alle logistieke en financiële ketens. Schepen hebben bijvoorbeeld geen toegang tot de Europese havens en mogen niet worden verzekerd.
Daarboven ontstond deze ongunstige situatie op de wereldvoedselmarkt nog voor het begin van de Russische speciale militaire operatie. De eerste tekenen ervan verschenen in 2020 tijdens de COVID-pandemie als gevolg van de globale maatregelen van ziektebestrijding.
Een ander even belangrijk onderwerp is het leveren van westerse wapens aan Oekraïne. De autoriteiten in Kiev doen alsof ze de baas zijn en eisen steeds meer wapens van hun ‘weldoeners’. Zonder enige aarzeling uiten ze kritiek op Europese overheden mocht er enige vertraging zijn. Tegelijkertijd, als een land aan de Oekraïense verzoeken voldoet, ondermijnt het eigenlijk het wapenexportcontroleregime dat is opgenomen in het Gemeenschappelijk Standpunt van de Europese Unie over wapenexport (2008) en het Wapenhandelsverdrag, dat de EU zo actief heeft gepromoot.
Bovendien zijn er al bewijzen dat de aan Oekraïne geleverde wapens illegaal opduiken in andere instabiele regio’s, zoals die buiten de controle van de Syrische regering. De uitvoerend directeur van Europol Catherine De Bolle vertelde 28 mei aan Welt am Sonntag dat er grote zorgen bestaan dat dergelijke wapens in handen vallen van criminele groepen in de Europese Unie. Nederland heeft, zoals bekend, draagbare luchtverdedigingssystemen Stinger en antitankgranaatwerpers geleverd aan Oekraïne. Stelt u zich eens voor dat die in handen vallen van criminelen en terroristen.
Tegen deze achtergrond proberen westerse landen openlijk Kiev te overtuigen dat er geen politieke en diplomatieke oplossingen zijn. Op 27 mei verklaarde de Britse minister van Buitenlandse Zaken Liz Truss toen ze in Tsjechië was: ‘Dit is niet het moment om beleefd te zijn, je mag niet praten over een staakt-het-vuren of wapenstilstand.’ Dankzij deze steun blijven de Oekraïense autoriteiten met ongekend cynisme misdaden plegen tegen de burgerbevolking.
Woonwijken, scholen en ziekenhuizen worden beschoten. Kiev zaait dood en verderf met behulp van zware wapens, waaronder de houwitsers die allerlei Oekraïense weldoeners zo graag leveren. Deze weldoeners moeten beseffen dat het bloed van de kinderen, vrouwen en ouderen in de Donbas ook op hun handen terecht kan komen.
Al lang spreekt Rusland over het neonazisme in Oekraïne. Diegenen die onze zorgen ongegrond vinden, moeten de foto’s gaan bekijken van de leden van nazi-bataljon Azov, die tussen 16 en 21 mei hun wapens neerlegden en zich overgaven aan de Donetsk Volksrepubliek. De met swastika’s getatoeëerde strijders laten zien waar die zorgen van Rusland vandaan komen. Het is uiterst cynisch om te beweren dat deze vereerders van Hitler en Bandera geluk willen brengen aan de bevolking van de Donbas. Het is ook misdadig met betrekking tot alle slachtoffers van het nazisme en iedereen die is gesneuveld in de strijd tegen nazi-Duitsland.
Tot slot wil ik zeggen dat er in de loop der tijd ongetwijfeld veel feiten naar boven zullen komen van de misdaden van de autoriteiten in Kiev tegen de eigen bevolking. Alle leugens en hypocrisie over vele kwesties op het internationale arena zullen ook bekend worden. Dat betekent dat de Russische speciale militaire operatie gerechtvaardigd is. De belangrijkste doelen, zoals bescherming van de bevolking van de Donbas-regio, demilitarisering en denationalisering van Oekraïne, zullen worden bereikt.