Correspondent Rob Savelberg verbaast zich over laks politieoptreden bij wetenschappers die actievoeren voor het klimaat.
Op weg naar kantoor kwam ik in een demonstratie terecht. Niet voor het eerst: ze zijn talrijk in de rumoerige hoofdstad van Duitsland, waar de vrijheid van meningsuiting en van vergadering terecht belangrijke grondrechten zijn. Zulke demonstraties kunnen ook spontaan ontstaan, vertelde een agent me.
Lees ook deze column van Simon Rozendaal: Niet politici vertragen energietransitie, maar de onwillige natuurwetten
Intussen bekeek ik een lange rij wetenschappers, die voor de monumentale zuilen van het ministerie van Financiën actie stonden te voeren. Velen droegen witte dokterskleding. De vooral buitenlandse wetenschappers hadden het gebouw, een sterk staaltje nationaalsocialistische architectuur waar tot 1945 het Reichsluft- fahrtministerium in zat en Hermann Göring het bevel tot het bombarderen van Rotterdam gaf, besmeurd met lijm. Er waren posters op geplakt.
‘Ze zijn schuldig aan meer dan één vergrijp’
Om hen heen stonden tientallen agenten schijnbaar doelloos te overleggen. ‘Ze zijn schuldig aan meer dan één vergrijp,’ zei de hoofdagent. ‘Vandalisme, demonstreren zonder vergunning en huisvredebreuk.’ Dat is gek, dacht ik, op dezelfde plek waar in 1953, kort na de oorlog, Oost-Duitse tanks met hulp van de stalinisten van de Sovjet-Unie een volksopstand van dodelijk vermoeide arbeiders met geweld neersloegen.
Ik vroeg een van de protesterende wetenschappers of ze meededen met het verwante Extinction Rebellion. Dat was zo: ‘We hebben een actieweek.’ Overal plakken activisten zich aan snelwegen vast om aandacht te krijgen. Bij een manifestatie met bondskanselier Olaf Scholz misbruikte een aantal demonstranten het brandalarm.
Uit Frankrijk waren Laurent en Lea gekomen, ecoloog en bioloog. ‘Kijk maar om de hoek, daar zijn meer vrienden.’ Ik keek en zag activisten op het balkon van Christian Lindner, de Duitse schatkistbewaarder. Ze hadden zich aangemeld voor een rondleiding door het gebouw en daarna de ontvangsthal en het bordes bezet. Nu waren ze trots op hun grote posters die daar hingen.