Met vertrek Draghi verschijnen de tovenaars in Italië

De populistische partijen, de Vijfsterrenbeweging op kop, trokken de stekker uit de Italiaanse regering. En nu beloven zij lastenverlagingen en tezelfdertijd genereuze uitgaven, schrijft Jonathan Holslag.

Italië is vitaal voor Europa. Je kunt je geen Europees project voorstellen zonder dit land, noch op het vlak van waarden, noch op het gebied van geopolitiek en noch in het domein van de economie. De voorspoed van Italië is in ons aller belang. Dat het land opnieuw in een politieke impasse belandt, is zorgwekkend. Maar het ontslag van premier Mario Draghi wijst op een probleem waarmee heel Europa kampt: dolzinnige burgers die het gewoon zijn geworden dat populisten hen naar de mond praten.

Nu denkt u misschien dat ik niet wijs ben om met vermanende vinger naar de burger te wijzen. Het zijn immers nét de verduivelde politici. Laten we een vergelijk proberen te vinden: het gaat om een gedeelde verantwoordelijkheid van burgers die een soort tovenarij lijken te verwachten als het aankomt op hun welvaart en politici die pretenderen ook tovenaars te zijn, van burgers die gewend zijn geraakt aan welvaart zonder inspanning en politici die beweren hun dat soort welvaart te kunnen bieden.

Draghi beseft ook dat gratis geld niet bestaat

Mario Draghi is niet zo’n tovenaar, maar een staatsman. Hij beseft dat als je wil consumeren, je zelf ook moet produceren. Hij wilde meer Italianen aan het werk en meer geld besteden aan het soort van infrastructuur dat ervoor zorgt dat de rekeningen kunnen worden betaald. Draghi beseft ook dat gratis geld niet bestaat. Je kunt als land schulden aangaan, maar als de bevolking verarmt, dan moet je aankloppen bij buitenlandse kredietverstrekkers. Die eisen boter bij de vis: hoe zwakker de economie hoe hoger de rente.