Neil Young boycot Spotify: het onverwachte nut van een achterlijk apparaat

Wat we kunnen leren van Neil Youngs boycot van Spotify. Waarschuwing! Dit stukje is geschreven door een oudere man met een cd-speler.

De ‘Canaricaanse’ rockster Neil Young – Canadees van geboorte, Amerikaanse nationaliteit – beleeft op z’n 76ste een artistieke piek die je zelden ziet op die leeftijd. Het onlangs verschenen Barn, Youngs 41ste studioalbum en het 14de met zijn legendarische begeleidingsband Crazy Horse, is een onbetwist hoogtepunt in zijn hele, ruim vijftig jaar omspannende oeuvre. Of dat komt doordat het bij volle maan is opgenomen in een gare schuur in Colorado, is speculeren, maar het heeft in elk geval geen kwaad gedaan. Het gitaarnummer Welcome Back is van dezelfde rauwe, intense schoonheid als sommige van Youngs beste nummers uit de jaren zeventig.

Des te vervelender dat het album niet te beluisteren is op het platform waar bijna iedereen tegenwoordig zijn muziek haalt, Spotify. Uit protest tegen de podcast-reeks The Joe Rogan Experience die Spotify voor veel geld kocht en publiceert, heeft Young zijn muziek teruggetrokken. Young vindt dat Rogan gevaarlijke desinformatie over corona verspreidt. Wie nu op Spotify probeert de muziek van Young af te spelen, krijgt als melding: ‘Nummer niet beschikbaar’.

Leveringszekerheid is niet zo zeker als iedereen in zijn optimisme dacht

Dat is heel principieel van The Loner – en mooi dat hij ervoor wordt geprezen door de hoogste baas van de WHO, de Wereldgezondheidsorganisatie. Maar wel heel rottig voor iedereen die van zijn muziek houdt. Weg is opeens al dat mooie oude werk, dat nieuwe album Barn en niet te vergeten ander schitterend recent materiaal, zoals het live-album Young Shakespeare, dat vorig jaar werd uitgebracht en waarop de jonge Young in volle akoestische glorie te horen is in een liveconcert uit 1971, een jaar voor zijn klassieker Harvest verscheen.