Een baard is net zo vies als een toetsenbord

De baard. Wat bezielt mannen toch om hun baard te laten staan? Ik snap de keuze voor een baard alleen als je een slap kinnetje hebt of een pokdalige huid. De enige andere verklaring die ik kan verzinnen, is dat mannen het erg inspannend vinden om zich elke dag te moeten scheren. Alsof dat zoveel werk is! Het is helemaal níets vergeleken met de dagelijkse fysieke verplichtingen die vrouwen hebben, of die nu werkelijk nodig zijn of alleen cultureel bepaald.

Een baard laten staan, is afhankelijk van de mode. Dan is het weer in om een gladde kaak te hebben, dan weer moet die juist lekker begroeid zijn. Al een hele tijd – veel en veel te lang – bevinden we ons in een pro-baardfase. Dat is dan niet de volle baard, maar de slordige paar dagen-baard, alsof je even bent vergeten je te scheren. In werkelijkheid is dat model natuurlijk behoorlijk arbeidsintensief, want het moet precies in die bepaalde stoppelfase blijven. Lekker nonchalant! Het is zelfs zo dat er mannen zijn die kiezen voor een baard- en/of snortransplantatie. ‘Wanneer u een stoere, mannelijke uitstraling wenst… in het huidige modebeeld draagt het hebben van snor- en baardhaar vaak mee aan een aantrekkelijke, ruwe uitstraling,’ aldus een website van een kliniek die zulke ingrepen uitvoert. Ruw is aantrekkelijk? Hmm.

Eeuwenlang was de baard een teken van wijsheid: God werd afgebeeld als een wijze, oude man met grijze of witte baard. Ook tovenaar Gandalf, in In de ban van de ring, heeft een indrukwekkende witte baard. Ik weet niet waarom, want het is gewoon haar dat uit de mannenkin groeit en met verstand heeft het niets te maken. Het heeft wel alles te maken met het hormoon testosteron, dat bij mannen voor wel meer actie zorgt.