Hoe verzekeraars jacht maken op fraudeurs

Een aantal mensen ziet de verzekeraar als een betaalautomaat. Ze claimen zonder met de ogen te knipperen een dure zonnebril die gestolen is tijdens de vakantie. Of ze zeggen dat het dak van hun schuur is gewaaid. Maar de zonnebril vonden ze niet modieus meer en hebben ze weggegeven aan een nichtje. Met het geld van de verzekeraar kan een nieuwe worden gekocht. En dat dak? Dat zat er helemaal niet op.

De boer met de schuur claimde het dak bij de verzekeraar met een vermeende schade van 16.000 euro, maar de onderzoeker van de verzekeraar keek op luchtfoto’s en toen bleek dat er al lange tijd geen dak op de schuur zat. Verzekeraars delen dit soort gevallen graag, en vooral de domme claims vallen snel door de mand.

Zo gaf een vrouw bij een woning­inbraak een paar schoenen ter waarde van 1.500 euro op als gestolen. Als bewijs stuurde ze een foto naar de verzekeraar waarop zij de schoenen droeg. Uit onderzoek bleek dat de foto drie weken na de inbraak was gemaakt. Dat kon de verzekeraar opmaken uit de metadata die elke digitale foto bij zich draagt.

Zo was er een verzekerde die tijdens een bezoek aan een café in Rotterdam de diefstal van zijn mobiel meldde. Het gebeurde op een zondag. Maar de verzekeraar zag dat het café ’s zondags dicht is en wees de claim van 653 euro af.