Uitgestelde zorg: welke lessen zijn er getrokken?

Schelto Kruijff (45), hoogleraar oncologische chirurgie in het Universitair Medisch Centrum Groningen, maakte zich in het begin van de coronacrisis ­direct al zorgen over de effecten van de pandemie voor ‘non-COVID-patiënten’, de reguliere patiënten die hun behandelingen uitgesteld zagen worden. ‘Onze operatieruimten werden leeggeveegd, we konden nauwelijks patiënten meer opereren. Als chirurgen stonden we even helemaal buitenspel. En dan ga je je toch afvragen: wat voor effect heeft dit?’

Om daarvan een goed beeld te krijgen, zocht Kruijff al snel contact met ­Michel Wouters van het Dutch Institute for Clinical Auditing (DICA), een stichting die voor 23 ingrepen uitkomsten van behandelingen registreert. Met collega’s ontwikkelde hij een korte vragenlijst met tien tot vijftien vragen – een ‘COVID-module’ – die alle artsen vanaf april 2020 invulden bij de diverse behandelingen in de DICA-registratie.

Zes landelijke kwaliteitsregistraties van behandelingen

Behalve naar de uitkomsten van de wel uitgevoerde behandelingen zijn zij onder meer gevraagd naar het aantal niet uitgevoerde ingrepen, uitstel van operaties, de wachttijd voor patiënten en eventuele alternatieve behandelingen die zijn uitgevoerd als een beoogde operatie niet kon doorgaan. Om zo later te kunnen onderzoeken wat het effect van de pandemie voor deze patiënten is geweest. Dit onderzoek is nog in volle gang – de eerste resultaten verwacht Kruijff binnen enkele weken in een wetenschappelijk tijdschrift te publiceren – en wordt met subsidie van financieringsorganisatie ZonMw de komende tijd verder uitgebreid.