Groei is de oplossing en niet het kwaad

Het is dit jaar precies een halve eeuw geleden dat het invloedrijkste doemboek van het pre-klimaattijdperk op de wereld werd losgelaten: Limits to Growth, een rapport geschreven in opdracht van de Club van Rome. Daarin toonden wetenschappers aan de hand van computermodellen aan welke catastrofes de mensheid te wachten stonden als we niet snel en drastisch het roer omgooiden. Het boek werd een monstersucces, met 30 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd.

In tegenstelling tot andere doemboeken over milieu en overbevolking waarmee de jaren zeventig rijkelijk gevuld waren, klonk Limits to Growth erg geloofwaardig omdat het recht uit de cenakels van de economische en politieke macht kwam. De leden van de Club van Rome waren geen verwaaide hippies of boomknuffelaars, maar deftige industriële heerschappen, politici en diplomaten, die financiële steun genoten van onder meer de Volkswagen Stichting. En het computermodel World3 kwam uit de koker van Jay Forrester, een wetenschapper aan het vooraanstaande Massachusetts Institute of Technology (MIT). Respectabeler kan bijna niet.

De Club van Rome maakte furore in Nederland

Nergens maakte de Club van Rome meer furore dan in Nederland, waar NRC Handelsblad in augustus 1971 al een wereldprimeur bracht met de beroemde kop: ‘Ramp bedreigt wereld’. Misschien is het daarom niet toevallig dat juist in Nederland verschillende schrijvers het 50ste jubileum aangrijpen om de Club en zijn beruchte rapport te rehabiliteren. De teneur: de Club van Rome was zijn tijd ver vooruit, maar helaas wilden we toen niet luisteren.