De steenmarter: helaas niet uitgestorven

Hoeveel het er zijn, weet niemand. Maar het worden er steeds meer. De steenmarter, ook wel fluwijn genoemd, een roofdier en een omnivoor met een voorkeur voor eieren en vlees. Ze komen Nederland binnen vanuit het oosten en voelen zich steeds meer thuis in een stedelijke omgeving. Ze passen zich aan, zoals veel meer dieren dat hebben gedaan. De steenmarter dankt zijn naam aan zijn voorkeur voor steenachtige biotopen en schuilplaatsen, zoals boerderijen in afgelegen gebieden.

Steenmarters kunnen tot 50 centimeter lang worden en wegen maximaal 2 kilo; mannetjes zijn groter en zwaarder dan vrouwtjes. Volgens sommige bronnen hielden de Grieken ze als huisdier, misschien ook omdat ze goed zijn in het vangen van muizen en ratten.

Niet bekend hoeveel steenmarters er in Nederland leven

Bij het KAD, het Kennis- en Adviescentrum Dierplagen in Wageningen, vertelt directeur Bas­tiaan Meerburg (39) dat het onbekend is hoeveel steenmarters zich precies in Nederland ophouden. ‘Daar is niks van te zeggen: we weten alleen dat er steenmarters zijn als er wordt geklaagd over overlast of als er dieren worden waargenomen en gemeld. Dat aantal neemt toe. Sinds 2005 zijn er 11.000 meldingen geweest; dit jaar tot nu al 987. Het gaat om 1.046 exemplaren.’

Steenmarters zijn schuw, maar soms ook agressief en eten van alles. Het ei is favoriet. Fruit, kippen en kippenvoer, vogels en dus muizen en ratten vinden ze ook lekker.

Wie steenmarters in huis heeft, op zolder vaak, kan zijn lol op. Ze maken er een enorme troep van, rennen er rond alsof het elke avond feest is. Gevangen kippen slepen ze mee naar zolder en eten ze daar op. Uitwerpselen belanden in een soort latrine en dat gaat bij elkaar enorm stinken. Isolatiemateriaal trekken ze kapot.