De islamitische wereld is niet multicultureel. Toch leren migranten in Europa in rap tempo de regels van het multiculturalisme aan: eis je plek in de samenleving op! De minderheden nemen niet de progressieve idealen, maar het despotisme van het land van herkomst als uitgangspunt, en helpen zo zelf het ideaal van de multiculturalisten om zeep, betoogt Afshin Ellian.
De minderhedenpolitiek is een mijnenveld. De globalisering is de oorzaak van de ontworteling.
De culturele en politieke wortels zijn niet weg, maar ze hangen in de lucht. Wortels horen in een grond verankerd te zijn. Maar naar welke grond zoeken ze?
Migratie in de eigen regio
De eerste mondiale vrucht van de globalisering was de goedkope arbeid. Dat was op zich geen nieuwe tendens. Altijd waren mensen in hun eigen regio op zoek naar goedkope arbeid. Wel in de eigen regio: Afghanen en Pakistanen in Iran, Zimbabwanen in Zuid-Afrika, et cetera.
Dit soort migraties bracht in de regel geen multiculturele samenlevingen voort. De reden daarvoor is discriminatie: een Afghaanse gastarbeider in Iran is en blijft de tweederangsburger die continu blootstaat aan vernedering, discriminatie en uitbuiting.
Minderheden leiden onzichtbaar bestaan in islamitische wereld
In de meeste derdewereldlanden worden eigen historische minderheden onderdrukt. Daarbij kunnen we denken aan Koerden en andere minderheden in Iran, Turkije of Syrië. De nieuwe – en vaak tijdelijke – minderheden zullen er niet anders worden behandeld.
Overigens gaat het hier vaak om mensen met dezelfde religieuze en culturele eigenschappen. Ook taalkundig gezien zijn ze niet echt ver verwijderd van elkaar. Toch is het in Iran ondenkbaar dat de Afghanen als burger van Iran massaal voor de Taliban zouden mogen demonsteren. Ook mogen ze zelfs niet voor de huidige regering demonstreren.
Politiek en cultureel moeten de minderheden een onzichtbaar bestaan leiden. Ze kunnen wel nuttig zijn als een soort vreemdelingenlegioen om de belangen van ayatollahs in Syrië te verdedigen. Ook worden ze zonder moeite toegelaten tot het korps van martelaren.
De islamitische wereld is niet multicultureel
Globalisering bracht dus in de islamitische landen geen multiculturele samenleving voort. Het is in de meeste islamitische landen ondenkbaar dat een aanzienlijk aantal Europeanen zich daar zou willen vestigen. Van Marokko tot Pakistan of Iran: de massale immigratie van Europeanen is uitgesloten. De meeste islamitische landen staan zelfs niet-moslims, en vooral Europeanen, niet toe om grond, huizen of bedrijven te bezitten. Zo hebben de multiculturele pleitbezorgers nooit naar de wereld gekeken.
De islamitische wereld is niet multicultureel en is ook niet van plan multicultureel te worden. Het zijn alleen de westerse landen die in razend tempo hebben moeten multiculturaliseren. Dus is de migratiestroom eenrichtingsverkeer.
De multiculturele ervaring wordt niet gedeeld met landen van herkomst. Het multiculturele drama speelde zich slechts in het westen af.
Gijzeling van politieke partijen
De meeste migranten komen dus uit monoculturele landen. Toch leren ze in snel tempo (bijna onvoorstelbaar) de multiculturele regels van de multiculturalisten: eis je plaats in de samenleving op!
De linkse partijen, hoeders van het multiculturalisme, activeerden en moedigden de politieke deelname van minderheden aan onder het mom van integratie en participatie. Op een onnatuurlijke wijze werden Turken, Marokkanen, Afghanen, Iraniërs en anderen de volksvertegenwoordiging binnen gebracht. En niet omdat deze mensen een specifieke missie voor de Nederlandse samenleving hadden. Hierdoor werd een aantal politieke partijen letterlijk gegijzeld door de minderheden.
De lokale PvdA-afdelingen in grote steden van Nederland zijn bijna volledig in handen van minderheden, een ware multiculturele maffia: Fatima Elatik-achtige groeperingen in Amsterdam en elders. En plotseling verscheen in de PvdA op het landelijk niveau een wond, een ongeneesbare wond. Daar waren de Turkse PvdA’ers die de belangen van de Turkse staat, organisaties en groeperingen vooropstellen.
De PvdA-Kamerleden Kuzu en Öztürk scheidden zich van de PvdA. Zij richten ook een politieke partij op, die het verdedigen van het oriëntale despotisme als zijn nobele taak beschouwt. Ook in D66 lopen nogal wat Erdogan-Turken rond. Ik heb van D66 nog niet gehoord hoe ze daarmee willen omgaan.
De SP vormt een uitzondering omdat de partij slechts marxisten en neomarxisten uit Afghanistan, Turkije en Iran aantrekt. En omdat de partij ouderwets tiranniek is georganiseerd, zingen alle leden op een onberispelijke wijze het communistische lied. Zo kan het ook.
Ook GroenLinks behoort tot de voortrekkers van de multiculturalistische religie. Eveneens is deze partij lokaal oververtegenwoordigd door minderheden. Ook zij beginnen de pijnlijke gevolgen van te globalisering te ervaren.
De GroenLinkser Ilhan Tekir, gemeenteraadslid in Gorinchem verklaarde in de Volkskrant dat hij op de partij van Erdogan stemde en hij verdedigde ook het bewind van Erdogan. Aanvankelijk was GroenLinks niet bereid om zich daarover te uiten, maar uiteindelijk hebben ze besloten om hem uit de fractie te zetten. Al eerder baarde de GroenLinks-afdeling in Rotterdam een islamitisch fundamentalistische partij. Nourdin el Ouali, de gemeenteraadslid voor GroenLinks in Rotterdam richtte de islamitische partij NIDA op. Het zijn allemaal geen progressieve mensen!
De idealen van multiculturalisten worden juist door de minderheden zelf om zeep geholpen: de minderheden nemen niet de progressieve idealen, maar het despotisme van het land van herkomst als uitgangspunt.
Het politieke deel van minderheden brengt nu de goedwillende minderheden in verlegenheid. Vrienden, kameraden! Welkom in de multiculturele achterlijkheid!