Eindelijk de waarheid over Sylvia Kristel?

05 november 2019Leestijd: 3 minuten
Sylvia Kristel op de set van Goodbye Emmanuelle.

Neerlands grootste internationale filmster loog er graag en vaak op los, schrijft Roelof Bouwman. Maar met de beruchtste leugen van Sylvia Kristel zit het net even anders dan in haar pas verschenen biografie staat vermeld.

Suzanne Rethans windt er in haar pas uitgekomen Sylvia Kristel-biografie Begeerd en verguisd geen doekjes om.

‘In haar autobiografie Naakt staat het sprookje dat Kristel zo graag vertelde’

Roelof Bouwman is historicus en journalist. Hij schrijft wekelijks over politiek, geschiedenis en media.

‘Ik had verwacht,’ schrijft ze in haar verantwoording, ‘dat ik veel zou hebben aan haar autobiografie Naakt, maar daarin staat het sprookje beschreven dat ze zo graag vertelde. Feitelijk klopt er niet veel van. Ik heb het als bron alleen gebruikt als het niet anders kon, als ik het voorval kon checken bij anderen of om aan te tonen welke verhalen ze verzon.’

Naakt verscheen in 2007, vijf jaar voor Kristel overleed. Er kwamen ook Engels- en Franstalige edities, want maar weinig Nederlanders waren over de grens zo beroemd als de vrouw die de hoofdrol vertolkte in de erotische Franse filmklassieker Emmanuelle (1974).

Kristel: ‘Privé-hoofdredacteur verzon dat ik als kind was misbruikt’

In Naakt vertelde Kristel onder meer over een interview dat ze in 1977 gaf aan Henk van der Meyden, toenmalig hoofdredacteur van weekblad Privé. Omdat de quotes over haar jeugdjaren in Utrecht niet spectaculair genoeg waren, zou Van der Meyden hebben verzonnen dat Kristel als kind was misbruikt door haar vader – en dat als kop boven het interview hebben gezet.

‘Een ranzige zaak,’ schreef Kristel. ‘Iedereen is er kapot van. Mijn vader, zijn vrouw, mijn moeder, ik. (-) Ik ging op dat moment echt door een hel.’

Maar zo was het niet. Rethans zet in haar boek keurig op een rij hoe het wel ging.

Kristel vertelde zelf, na een paar bellen cognac, aan Van der Meyden dat ze op negenjarige leeftijd was verkracht door haar vader. Dat was in werkelijkheid nooit gebeurd, maar ze wist dat het verhaal veel publiciteit zou genereren.

Aldus geschiedde. Privé maakte er een vierluik van en trok flink aan de bel: ‘De meest onthullende serie die ooit over een Nederlandse actrice werd gepubliceerd.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Vader John Kristel was woedend en spande een rechtszaak aan tegen Van der Meyden wegens smaad. Zijn dochter verklaarde vervolgens onder ede voor de rechter-commissaris dat ze het verkrachtingsverhaal uit haar duim had gezogen, maar ook dat Privé niets had gepubliceerd wat ze niet had gezegd.

‘Door Sylvia’s getuigenis, waarmee ze zichzelf publiekelijk als leugenaar neerzet,’ schrijft Rethans, ‘verliest haar vader het proces dat hij heeft aangespannen tegen Van der Meyden’.

Privé-hoofdredacteur werd vrijgesproken, maar er kwam een vervolg

En inderdaad: de hoofdredacteur van Privé werd op 27 februari 1979 door de rechtbank in Amsterdam vrijgesproken van smaad. Maar de zaak kreeg nog een vervolg. Daarover lezen we niets in het boek van Rethans.

De officier van justitie tekende namelijk hoger beroep aan. Zo kon het gebeuren dat Van der Meyden op 29 november 1979 alsnog werd veroordeeld door het Amsterdamse gerechtshof. Hij kreeg — conform de eis van de procureur-generaal — een boete van 2.500 gulden, subsidiair vijftig dagen hechtenis. Het hof kwam tot de slotsom dat Van der Meyden de woorden van Kristel ‘tot de zijne’ had gemaakt, onder meer door haar beschuldigingen als feiten te presenteren.

Had Rethans dat niet kunnen weten? Toch wel, want van de veroordeling wordt melding gemaakt in… Kristels autobiografie Naakt. Een boek waarvan inderdaad weinig deugt, maar waarin ook dingen staan die wel kloppen.

Zelfs Sylvia Kristel was kennelijk niet bij machte om permanent te liegen. Laten we het maar een troostrijke gedachte noemen.