Love in the Ruins: een profetisch meesterwerk over de gekte van onze tijd

22 januari 2020Leestijd: 4 minuten
Ontwerp zonder titel(11)

Politieke verdwazing, religieuze stuurloosheid, seksuele verwarring en economische ongelijkheid: de Amerikaanse schrijver Walker Percy zag in zijn boek Love in the Ruins (1971) de gekte al voor zich die de maatschappij anno 2020 teistert. Gelukkig bieden God, whisky en vrouwen troost, schrijft Constanteyn Roelofs.

Januari duurt en duurt maar, en intussen wordt duidelijk dat door alle afleiding van het dagelijks leven en de onzalige verleiding van de sociale media het dit jaar weer niet gaat lukken om een gezond en heilzaam leesritme op te bouwen van Moeilijke en Belangrijke Boeken. Dostojevski mag wachten, berichten over panda’s in flagrante delicto gaan voor. Toch wil ik u aanraden om aan uw stapel van ongelezen boeken de volgende titel toe te voegen: Love in the Ruins van Walker Percy.

Constanteyn Roelofs

Constanteyn Roelofs verkent wekelijks de tragikomische tegenstelling en tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.

Walker Percy (1916-1990) was afkomstig uit de staat Louisiana en verwierf in de loop van zijn schrijverscarrière de positie van doyen van de literatuur van de zuidelijke staten, ver weg van de literaire centra aan de Amerikaanse Oost- en Westkust. Racisme, blanke privileges en pseudo-aristocratische tendensen in de zuidelijke samenleving vormen het decor van zijn boeken. Zoals veel goede schrijvers was hij eigenlijk arts en ergens in zijn lange leven raakte hij door een persoonlijke tragedie in de ban van het katholicisme. Al deze elementen komen samen in Love in the Ruins.

Opvallend veel gelijkenissen met hedendaagse Republikeinen en liberals

Het boek uit 1971 speelt zich af in een slaperig stadje in wat toen de toekomst was en gaat over plattelandsdokter Tom More (familie van). In deze toekomstvisie sluiten Republikeinen, de Knotheads, zich op in communes en zijn ze geobsedeerd door wapens, Jezus en hun problemen met constipatie. De rijke liberals doen hetzelfde en heten hier de LEFTPAPA’s, een losse afkorting van hun hoofdthema’s (liberty, equality, fraternity, the pill, atheism, pot, antipollution, sex, abortion now, euthanasia). Hun medische klacht is juist dat ze niet meer seksen, omdat ze door hun verlichte ideeën zo ver van hun animale zelf zijn afgedreven dat hun seks stuk is.

Lees ook de televisieblog van Gerry van der List

Je kwetsbaar opstellen op televisie: doe het niet!

De mensen van kleur en de jongeren die geen compound-huis kunnen betalen, wonen in de wildernis en houden zich onledig met verdovende middelen. Sport domineert de televisie en de Rooms-Katholieke Kerk is gebroken. Bovendien wordt de samenleving overlopen door perfide zelfhulpzingevingstypes, die in sport of oosterse mystiek De Weg aanbieden. Als u denkt: goh, dat klinkt bekend, dan weet u meteen waarom dit werk grote profetische waarde wordt toegedicht.

In een door goedkope bourbon opgestuwde psychose raakt Dr. More ervan overtuigd dat hij een machientje heeft uitgevonden dat Republikeinen in Democraten kan veranderen (en vice versa) door bepaalde hersengebieden te stimuleren. Gedurende zijn queeste om deze wereldschokkende vinding aan de wereld bekend te maken, volgen er allerlei grappige en verdrietige homerische ontmoetingen met hippies, mensen aan de andere kant van de raciale kloof, (cello spelende) vrouwen en de gewapende enforcers van de overheid, die natuurlijk niets moeten weten van zijn uitvinding, maar dat moet u allemaal zelf maar lezen.

Love in the Ruins stelt belangrijke vragen over de huidige tijd

Het boek stelt een paar belangrijke vragen die naadloos aansluiten bij de wereld van nu. Kan er een samenleving worden gebouwd op de erfzonde van de slavernij? Wat is de interactie tussen onze geestelijke gesteldheid en onze politieke voorkeuren – en mogen we daaraan wat doen met pillen en machientjes? Wat is de rol van de macht van de gewoonte van het medische establishment en kunnen dergelijke instituties wel tijdig meegroeien met de samenleving? Waar eindigt de wetenschap en waar begint de theologie?

Lees dit coververhaal terug over het seksuele onbehagen: Je gender kies je tegenwoordig zelfCover Elsevier Weekblad editie 3 2020 Nikkie de Jager. "Je sekse kies je zelf "

Bovenal stelt het boek de vraag hoe het individu zich als liefhebbend wezen staande kan houden in een tijd van politieke verdwazing, religieuze stuurloosheid, seksuele verwarring en economische ongelijkheid. Waar is de liefde, zeg maar, tussen de ruïnes van het trumpisme, het neoliberalisme en de overprikkeling door seks, drugs en media? Als de eindeloze stroom Belgische zielzorgers op teevee, mentalhealth-twitteraars en millennial-schrijvers met zingevingsvragen in de couranten ergens een indicatie van zijn, dan is het wel dat er dringend behoefte is aan een antwoord.

Nog los van de profetische of literaire waarde is het boek ook goed te lezen voor de prachtige amerikanismen en indringende verkenningen van gekte en verlangen, in de vorm van de echt grote en belangrijke verlangens: die naar bourbon, God en kordate vrouwen met welgevormde beentjes. U mag de volgende zin uit het boek op mijn steen beitelen als het eenmaal zover is: ‘I believe in God and the whole business but I love women best, music and science next, whiskey next, God fourth, and my fellowman hardly at all.’