Premium Lock Groene politiek: geld gaat van arm naar rijk

21 augustus 2020Leestijd: 4 minuten
Klimaatbeleid is als watermeloen: groen van buiten, rood van binnen.

Veel politieke partijen suggereren, al is het maar in hun naamgeving, dat groene politiek automatisch ‘links’ zou zijn. Maar in wezen is veel ervan gericht op het behouden van wat er in 1900 was, de natuur en de temperatuur van toen, en ook vindt er geen overdracht plaats van rijk naar arm maar eerder andersom, schrijft Simon Rozendaal.

Klimaatbeleid wordt wel vergeleken met een watermeloen. Het oogt groen, maar zet je er een mes in, dan blijkt het rood.

Ook politieke partijen suggereren, soms zelfs in hun naam (GroenLinks), dat groene politiek links zou zijn. Laten we eerst vaststellen wat links (‘rood’) eigenlijk is. Ik ben inmiddels de kluts kwijt. Vroeger was het simpel. Wie vond dat mensen bij wie het tegenzit ook recht hebben op een fatsoenlijk bestaan, stemde links. Ook was er onderscheid tussen veranderingsgezind (progressief) en behoudend (conservatief).

Tegenwoordig zijn er geheel nieuwe politieke assenstelsels bijgekomen: de houding tegenover de islam, mensen met een andere kleur of seksuele identiteit, en wat je vindt van zeehelden.

Groene politici willen de natuur en temperatuur van 1900 terug

Als u het niet erg vindt, houd ik vast aan de traditionele indeling. Waar plaatsen we groene politici dan? Ze willen de natuur en temperatuur van 1900 terug, ze willen heide, oerbos, regenwoud en drassige polders beschermen. In die zin is natuurbeleid dus behoudend.

Dit is niet misprijzend bedoeld. Er stond een reportage in NRC over Larense notabelen die weer wuivend graan in die gemeente wilden en daarom de lof zongen van Larens bier, Larens brood en Larense mosterd. Wel wat duurder, want traditionele landbouw heeft een ­lagere opbrengst, maar er stond een foto bij van de ­heren in een wuivend graanveld.

Ik was meteen fan van de Stichting Oude Landbouwgewassen Laren. Doe mij maar zo’n karnemelkbrood van Sint Jansrogge. Wuivend graan moet behouden blijven.

In de energietransitie wordt solidariteit met de welgestelden verlangd

Ook in andere opzichten is groene politiek bepaald niet links. Zo wordt er geen geld van rijk naar arm overgedragen. Mocht er al solidariteit worden verlangd in de energietransitie, dan is het met de welgestelden.

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog geen account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw