Woensdag 24 maart is het exact vijf jaar geleden dat Johan Cruijff het ondermaanse inruilde voor eeuwigheid. Vijf jaar dood, maar nog steeds full onder ons, schrijft Hugo Camps.
Cruijff is nog immer übercoach, wijsgeer, taalvirtuoos, leermeester. Met op de achtergrond het schitterende hoofd van zijn vrouw Danny. In de herinnering is de Verlosser onverminderd de Willem Drees van het Nederlandse voetbal. Bruggenhoofd tussen heden en verleden, hervormer en conservator, een weerbarstige lutheraan met kennis en lef.
Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Aimabel, ook dat.
Zoals hij het voetbal definieerde, zie je nu weer terug bij Ajax, bij FC Barcelona iets minder. Cruijff was een verticale denker die de pressing tot ongekende hoogten opvoerde en het veld altijd breder maakte dan het was. Zijn ideale opvolger moet nog worden geboren. Het zal niet Frank de Boer en Ronald Koeman zijn. Erik ten Hag mist het cynisme van de legende.
Geen humanitair voorbehoud bij WK Qatar
Uitgerekend deze woensdag speelt Oranje ook de eerste van drie kwalificatiewedstrijden voor het WK in Qatar tegen Turkije, Letland en Gibraltar. Het ziet er niet naar uit dat er nog iets van humanitair voorbehoud wordt aangetekend, internationals willen spelen, niet filosoferen over goed en kwaad. Zij tellen het aantal caps, niet het aantal doden op de werven van Qatar. Ik herinner me de tijd van Marco van Basten, Jan Wouters en Marc Overmars. Over democratie en mensenrechten hoorde je ze nooit. Vragen naar hun politieke overtuiging werden feestelijk afgewimpeld. De journalist die ze had gesteld, bleef gegeneerd achter. Ook trainers hebben geen mening over vakbonden en corporatisme, laat staan over gewetenskwesties en idealen. Die discussie past niet in een wereld van roem en geld.
Harmonie is zoek bij Feyenoord
Weer kon PSV geen topwedstrijd winnen, weer wordt Feyenoord verteerd door de brandstof van achterklap en rancune. De harmonie tussen spelers en Dick Advocaat is helemaal zoek. Na weer een zeperd tegen Emmen had directeur Koevermans geen enkele basis meer om een beroep te doen op de fans voor de kwijtschelding van 15 miljoen coronapijn. Al helemaal niet na de dubieuze transfers van de wintermercato.
Feyenoord lijkt een stuurloos schip, en dat is een pijnlijk demasqué voor een ploeg uit een havenstad. Her en der sluimert heimwee naar de vuistdemocratie van voorzitter Jorien van den Herik. De man die uit de Kuip is verjaagd.
Lees ook van Hugo Camps: Qatar kun je in eigen land niemand meer aanrekenen
Het zijn geen vrolijke tijden in de polder. Het schuldgevoel dat Oranje voor Qatar wordt aangepraat, neemt hoe dan ook veel voetbalplezier weg. En laat dat dan nog door uitstekende wedstrijden op het vergiftige toernooi worden weggespeeld, het blijft een ongemakkelijk dilemma. Het enthousiasme voor Oranje is gehypothekeerd door de grauwsluier die over Qatar blijft liggen. En dan valt nog af te wachten of en hoe de Olympische Spelen in Tokio gaan verlopen. Sport wordt steeds meer de appendix van de samenleving.
Vrolijke noten
Troost kwam er het afgelopen weekend ook niet van Mathieu van der Poel. Samen met de andere topfavorieten werd hij in Milaan-San Remo geklopt door de Belg Jasper Stuyven, een B-renner met een aardige sprint en jump. Van der Poel heeft zich in de aanloop naar La Primavera overschat met een paar monsterlijke solo’s. Hij was zaterdag niet tijdig hersteld van het beulswerk.
Een paar vrolijke noten om te eindigen. De 38-jarige Maarten Stekelenburg heeft de selectie van het Nederlands elftal gehaald. Als derde keeper. Bij Ajax heeft hij laten zien dat zijn reflexen nog altijd alert zijn. Hij is een sluitstuk van de defensie dat vertrouwen wekt. Stekelenburg speelt een belangrijke rol in de voorbereiding. Hij moet de keepers scherp houden en een canon aan vertrouwen inpraten. Dat lukt hem wel.
Memphis Depay vroeg aan president Macron om dispensatiemaatregelen tegen corona. Het was een gebaar van liefde voor de bal. Ook opmonterend was de entree van Memphis op het trainingsveld bij Lyon. Arjen Robben deed het hem na bij FC Groningen. Met de motivatie van de spelers zit het wel goed. Ze willen absoluut die beker pakken. Belangrijk is dat de selectie naar elkaar toegroeit onder een dikke laag scepsis van de hotemetoten.