Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden geeft wekelijks ongevraagd advies aan iemand in het nieuws. Deze week aan de hoofdredacteuren van de media in Nederland. Vlak voor de verkiezingen regeren ophef en rellerigheid. Helpt dat de democratie vooruit?
Je zou kunnen beweren dat de lijsttrekkers van alle partijen die aan verkiezingen deelnemen evenveel media-aandacht verdienen. Anders leert de kiezer immers hun standpunten niet kennen. Maar evengoed zou je kunnen betogen dat de mate van aandacht evenredig moet zijn met het aantal zetels in de peilingen: populaire stromingen verdienen meer mediaruimte.
Onno Aerden
Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden (1967) geeft wekelijks ongevraagd communicatie-advies aan iemand die de publiciteit haalde.
En waarom is het tegenovergestelde niet óók waar: politici die we al kennen, zijn minder interessant dan de nieuwkomers, de vertegenwoordigers van afwijkende standpunten. Wat afwijkt, is nieuws, dat weet u.
In de praktijk lijkt het nadenken over een beredeneerde verdeling van aandacht het af te leggen tegen uw aanpak: als het maar ‘scoort’. Bepaalde politici krijgen ruim baan om als gasthoofdredacteur in de krant en op televisie ‘bommetjes los te laten’ – waarmee u uw kritische rol althans tijdelijk negeert.
Televisiemakers lijken alles over te hebben voor de kijkcijfers
De televisiemakers onder u lijken werkelijk alles over te hebben voor de kijkcijfers: wie vindt het nou echt een goed plan dat Mark Rutte (VVD) en Geert Wilders (PVV) in één week tijd drie televisiedebatten met elkaar aangaan?
Volt blijkt door u tot een hype verklaard, wat leidt tot telkens nieuwe artikelen en programma’s over het ‘succes’ van die Europees georiënteerde partij en dus tot meer aandacht – terwijl andere nieuwkomers, zoals BIJ1 of BoerBurgerBeweging, het met korte fragmentjes en kaderstukjes moeten doen.
Lees ook: Thierry Baudet: ‘Je zus met een neger?’
Die nadruk op ophef leidde donderdagavond 11 maart tot een triest dieptepunt: het uitkafferen van een politicus door een cabaretier in een talkshow. Deze Martijn Koning mocht bij Jinek de ondanks zijn marginale achterban mediagenieke en dus onvermijdelijk op televisie aanwezige Thierry Baudet live toespreken. De cabaretier schoffeerde Baudet tot op het bot en die laatste liep voor het oog van de camera maar weer eens demonstratief een televisiestudio uit.
Het gevolg was voorspelbaar: krantenartikelen, RTL boos, onlinesympathie voor de politicus over wie weekblad EW onthulde dat hij zich onder partijgenoten onverholen racistisch uitlaat.
Natuurlijk waren de woorden van Koning misselijkmakend – alleen een voormalig Quote-hoofdredacteur die tegenwoordig columnist is voor de Volkskrant had ervan genoten.
Zooooooo Martijn Koning zorgt voor minuten die uren lijken te duren. Wat genieten.
— Sander Schimmelpenninck (@SanderSchimmelp) March 11, 2021
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Helpen geestig bedoelde items de democratie wel vooruit?
Lees deze blog van Onno Aerden terug: Geachte Wopke Hoekstra: WW-plan verdient betere uitleg
Natuurlijk was de reactie van Baudet volkomen begrijpelijk. Maar wat schieten we hiermee op?
U zou zich na deze, door de coronamaatregelen meer dan ooit in de media uitgespeelde verkiezingscampagne eens achter de oren moeten krabben. Helpen geestig bedoelde en uitsluitend op ophef mikkende items de democratie wel vooruit? ‘Vervreemdend’ vond een politiek commentator op NPO Radio 1 het debat eerder deze week tussen D66-voorvrouw Sigrid Kaag en PvdA-boegbeeld Lilianne Ploumen: ‘Er knetterde niets.’ Knetteren is kennelijk een vereiste. Of kunnen respectvolle, inhoudelijke lijsttrekkersdebatten misschien juist verhelderend zijn? Kaag en Ploumen trokken bijna 900.000 kijkers. Je kunt wel degelijk ‘scoren’ op inhoud.
Hoofdredacteuren van het land, het is tijd voor bezinning. Weet dit: de democratie schiet geen biet op met de circusacts die velen van u deze keer hebben opgetuigd.