Politieke puinhoop straalt ook af op Willem-Alexander

28 april 2021Leestijd: 3 minuten
Koning Willem-Alexander viert zijn verjaardag in Eindhoven. Foto: ANP

Koningsdag ontaardde op verschillende plaatsen in een anarchistisch volksfeest. Niet helemaal vreemd nu onder de bevolking het vertrouwen in de vorst is afgenomen. De politieke sores van het Binnenhof raken ook het constitutioneel vleugellamme staatshoofd Willem-Alexander, schrijft Constanteyn Roelofs.

Uneasy lies the head that wears the crown – ik zal er alle begrip voor hebben als onze vorst nog een beetje wakker heeft gelegen na de Koningsdag van gisteren. Het zijn immers maar rare tijden om een Koningsdag te vieren. Het zwaaien is anders via Zoom, het hamburgertjes versieren is toch een stuk minder leuk dan in gezelschap van het dankbare volk te koekhappen of dansen op vaderlandse dreunmuziek. Daarnaast borrelt het in het vaderland.

Regie is zoek

Het vertrouwen in de regering is zwaar beschadigd en het lijkt nu eens niet te gaan om een incidenteel probleem of een enkele minister die uit de pas loopt, maar er lijkt algehele onvrede te bestaan over de gehele bestuurlijke kaste en de stijl van besturen die het land de afgelopen decennia in z’n greep heeft gehouden. Zelfs de buren beginnen zich inmiddels zorgen te maken. 

De regie lijkt immers zoek op alle belangrijke dossiers: de cocaïnekartels, de massamigratie, de oververhitting op de woningmarkt, het energievraagstuk, de vermanagerisering van zorg en onderwijs – men lijkt in Den Haag op niets echt grip te hebben.

Natuurlijk, dat is allemaal niet direct de schuld van Willem-Alexander (we hebben nog nooit zo’n constitutioneel vleugellamme vorst gehad), maar als boegbeeld van de natie straalt het rommelige beheer van de afgelopen regeringen niet al te best af op de persoon in wiens naam de premier regeert.

Minder trouw aan God, Vaderland en Oranje

Koppel dat aan wat oerstomme affaires als de vakantietrip naar Griekenland en de arrogante manier waarop de zaak rond de jacht op de kroondomeinen wordt afgehandeld, en het is niet verwonderlijk dat de gemiddelde Nederlander toch een stuk minder trouw is aan God, Vaderland en Oranje dan in de vorige eeuw.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat er in dit rare jaar waarin de bestuurlijke elite week na week verder aan gezag inboet, een soort muiterij ontstond. Het uitte zich in het massaal en opzichtig negeren van alle regeltjes die we ‘dit jaar met elkaar hadden afgesproken’. Ondanks uitdrukkelijke verboden gingen de Nederlanders toch gewoon in Oranje shirts bier drinken op straat.

Van huldeblijk naar anarchistisch volksfeest

De sfeer was merkbaar anders dan vorig jaar, een paar zware onthullingen over de incompetentie en de creatieve omgang met de waarheid van de huidige ministersploeg geleden. Vast niet alléén omdat het zo treurig gesteld is in Den Haag– koud bier in de warme zon is ook lekker zonder woede over de Rutte-doctrine – maar toch. Enfin, het is wonderlijk dat een dag die eigenlijk bedoeld is als huldeblijk aan onze vorst en bestendiging van het vertrouwen in de goedheid en gulheid van de boven ons gestelden ontaardde in een anarchistisch volksfeest.