Aangezien om economische redenen alleen de Verenigde Staten iets kunnen doen om de Chinese opmars te remmen, tracht Edouard Prisse te begrijpen hoe president Joe Biden werkt en denkt. Allereerst in relatie met Taiwan, daarna ook hoe hij zijn eigen grote project voor infrastructuur bestuurt.
De pers in Amerika begint een beetje ongeduldig te worden dat Joe Biden zich nog steeds niet duidelijk heeft uitgesproken over zijn beleid ten aanzien van Taiwan. Dat lijkt mij kortzichtig, want als hij wil verhinderen dat Taiwan, met zijn democratie, wordt ingelijfd door communistisch China, dan mag worden verwacht dat hij met vertrouwelijke diplomatie aan Peking zal laten weten dat Amerika zo nodig nucleair ingrijpt. Dat staat dan niet in de kranten, en zo verliest Xi Jinping zijn gezicht niet.
Biden zet Peking niet publiekelijk voor het blok
Edouard Prisse (1938) is schrijver, consultant en voormalig zakenman. Hij schreef het boek Is China Taking Over? over de relatie tussen China en het Westen.
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van EW.
Biden wil natuurlijk niet meteen Peking publiekelijk voor het blok zetten, maar wel Taiwan beschermen. Er zijn drie redenen om aan te nemen dat er al sprake is van deze gang van zaken. Allereerst is de zeer agressieve taal uit Peking over Taiwan ineens flink afgezwakt. Daarnaast zijn ook de militaire dreigvluchten van de Chinese luchtmacht geleidelijk aan het verminderen, waarover wij in de pers even niets lezen.
En ten slotte is er het recente communiqué na de G7-gesprekken van ministers van Buitenlandse Zaken in de eerste week van mei, waar alle zeven landen voor het eerst gezamenlijk hun steun uitspraken om Taiwan te laten deelnemen aan de forums van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de World Health Assembly. Daar zou de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten niet aan hebben bijgedragen zonder goedkeuring van Joe Biden en dat geeft de indruk dat de Amerikaanse politiek ten opzichte van Taiwan wel degelijk vaststaat, maar zonder Peking openlijk agressief te benaderen. Zeker weten wij niet of Xi Jinping zo is benaderd – het zou immers vertrouwelijk zijn – maar de tekenen lijken erop te wijzen.
En dan is er ook iets wat Joe Biden niet doet. Nu hij zijn budget van 1,9 biljoen (trillion) dollar voor het herstellen van de infrastructuur – wegen, bruggen, treinen, luchthavens en dergelijke – door het Congres heeft weten te loodsen, kan u op uw vingers natellen dat de vele bedrijven die voor dat soort werk in aanmerking komen, ook op hun deel van dat grote geld zullen azen. Als er ineens zo enorm veel geld beschikbaar komt, zullen velen ook niet aarzelen om dat ook frauduleus te proberen.
Opdrachten vereisen strenge controle, maar daar zegt Biden niks over
Lees ook dit artikel van Edouard Prisse en Joris van de Weerd: Hoe Joe Biden China nog kan stoppen
Het plotselinge enorme volume van de vele opdrachten die zullen worden verstrekt, is iets nieuws en het zal dan ook met strakke hand geregeld en gecontroleerd moeten worden. Toch zegt Joe Biden daar niets over, waarschuwt hij niet fraude streng te zullen straffen en kondigt hij ook niet het instellen of vergroten van een nationale controlerende instantie aan.
Dat lijkt een vreemde lacune die, voor onverbeterlijke pessimisten die er altijd zijn, lijkt aan te kondigen dat er best groot misbruik en flinke schandalen kunnen ontstaan, hetgeen wel eens flink ten nadele van de reputatie en van het electorale succes van de Democratische partij zou kunnen uitpakken. Ik hoop dat ik het mis heb. Misschien lees ik de kranten niet goed genoeg. Interessant is het wel om te volgen hoe dit verloopt.