Hoe wij boekenwurmen een Haags antiquariaat van de ondergang redden

23 juni 2021Leestijd: 2 minuten
V.l.n.r. Jean-Pierre Geelen (journalist en columnist, de Volkskrant) Edwin Koopman (journalist, Trouw, VPRO Bureau Buitenland) Nils Kappeyne (IT Manager) Linda Vermeulen (vakbondsbestuurder) Marjonne Maan (docent Geschiedenis, Gymnasium Haganum) Kim Heijdenrijk (auteur en historisch journalist) Istvan Kops (recensent Literair Nederland, Boekenkrant) Constanteyn Roelofs (columnist, EW Magazine). Foto: Red Colette

Met buurtgenoten wilde romanticus Constanteyn Roelofs een antiquariaat behouden. Verwacht werd weken te moeten zwoegen om het benodigde geld bijeen te brengen, maar zo waar was het bedrag veel sneller gerealiseerd dan gedacht.

 

Constanteyn RoelofsWekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.

Hoewel ik natuurlijk ‘voor mijn werk’ – het journalistieke en commerciële schrijfwerk dat ik doe om mijn verder uiterst romantische maar kostbare leven als mijmerend columnist te financieren – geregeld schrijf over investeringen en overnames, heb ik zelf nog nooit actief meegewerkt aan een overname. Tot nu!

Met een gezellige groep Haagse schrijvers en boekenliefhebbers ben ik bezig om Antiquariaat Colette in de Reinkenstraat te redden van sluiting – eigenaar Jogchum de Vries gaat met pensioen, dus de charmante ‘boekenmijn’ dreigde te verdwijnen.

Mini-overname

Een overname op Märklinschaal, maar toch: de afgelopen weken hebben we met z’n allen flink zitten rekenen over hoe de zaak te waarderen valt, welke omzet er nodig is om de zaak overeind te houden en voornamelijk hoe we het geld bij elkaar konden krijgen om de boel over te kopen.

Geheel in de geest van de tijd dachten we dat een crowdfund wel een mooi middel zou zijn: met een mix van kleine bijdragen van gulle buurtbewoners en boekenliefhebbers in den lande (ok, en met wat met zachte dwang geënthousiasmeerde familieleden, voetbalmaatjes en jaarclubgenoten) zou het toch mogelijk moeten zijn.

Stiekem begonnen we ook al een beetje te dromen hoe de zaak er dan uit zou gaan zien, welke schrijvers we uit zouden nodigen voor lezingen, hoe het is om in de nog aan te schaffen leunstoel weg te dromen met een uit de stapels opgedoken pareltje…

Leescultuur is springlevend

We hadden ons als groep al voorbereid op weken flyeren en weken aan de telefoon hangen om al onze ‘netwerken’ in te zetten. Maar om het op zijn internets te zeggen: wat er vervolgens gebeurde, zal u verbazen. De grote kranten stonden op de stoep, lokale en landelijke omroepen slopen met hun camera’s het zaakje binnen en het metertje van de crowdfund-actie kwam in beweging… In iets meer dan een week hadden we anderhalf keer zoveel opgehaald als gedacht. Een waanzinnig succes.

Het lijkt erop dat de roddels over de dood van de leescultuur schromelijk overdreven zijn: in no time waren er honderden mensen bereid om een flinke financiële gok te wagen op het precaire overleven van een mottig-romantisch boekwinkeltje.

Heel goed voor het geloof in de mensheid, dit soort dingen. Zo komen twee mooie werelden bij elkaar: een boekwinkeltje waar de tijd heeft stilgestaan en de moderne media, waar binnen de kortste keren een ‘crowd’ van gelijkgestemde boekenliefhebbers elkaar weet te vinden.