De roaring twenties plaatsen ‘woke’ beleggers voor nieuwe dilemma’s, als Azië dé hotspot wordt

05 juli 2021Leestijd: 4 minuten
Een Roaring Twenties-feestje. Foto: ANP

Wordt het einde van de coronacrisis de start van de roaring twenties? De vraag is niet alleen óf dat zo is, schrijft Marijn Jongsma, maar ook wáár het gaat gebeuren.

Marijn Jongsma (1969) is economisch redacteur bij EW. Hij blogt wekelijks over financieel- en macro-economische onderwerpen.

Economen en historici voorspellen graag, maar zijn er niet goed in. ‘99,9 procent van alle voorspellingen zijn  fout,’ zei de Chinese ondernemer Jack Ma, medeoprichter van de internetreus Alibaba, in 2019 tijdens een debat met het Amerikaanse Tesla-boegbeeld Elon Musk. Die voegde eraan toe: ‘Geldt dat ook voor deze voorspelling?’ Een grap die overigens noch door Ma, noch door het publiek in Sjanghai werd begrepen.

Meer uitgaven en een technologische doorbraak

Met de roaring twenties wordt verwezen naar het optimistische decennium honderd jaar geleden, toen de economie uit het diepe dal van de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep kroop. Ditmaal is ook een pandemie achter de rug, en maakt de economie een inhaalslag door hoge overheidsuitgaven en consumenten die hun opgespaarde gelden eindelijk weer kunnen uitgeven.

Voor tien jaar feest is dat waarschijnlijk niet genoeg, dus wordt er door de ‘believers’ nog een meer structurele impuls bijgehaald. Tal van technologische vindingen op het gebied van kunstmatige intelligentie worden straks grootschalig toegepast in de praktijk, waardoor we met dezelfde arbeidsbevolking meer kunnen produceren. In economentermen: de arbeidsproductiviteit gaat fors stijgen, na jarenlang mondjesmaat te zijn gegroeid.

Beleggers willen weten waar de groei het sterkst is

Optimisme is sowieso een noodzakelijke voorwaarde voor groei, dus met de hoop op een uitbundig decennium is de eerste horde genomen. Het is ook wel een prettig geluid te midden van alle rampscenario’s over klimaatverandering en vergrijzing. Bovendien, hoe welvarender het komende decennium, hoe meer middelen we hebben om deze problemen op te lossen. Blijft over de vraag: wordt het overal feest?

Als ingezetene van een land doet die vraag er misschien minder toe, aangezien de meeste mensen niet verhuizen, doordat de economie elders nog harder groeit. Voor beleggers ligt dat anders. Zij kunnen hun geld relatief gemakkelijk over de wereld verschuiven.

Wordt dit het decennium van opkomend Azië?

Voor beleggers waren de Verenigde Staten the place to be gedurende het afgelopen decennium. Blijft Wall Street ook in de toekomst de belangrijkste en snelst stijgende beurs? Bij de Zwitserse vermogensbeheerder Pictet AM vinden ze het tijd voor een geografische verschuiving in de portefeuille. Simpel gezegd komt erop neer dat het gewicht van ‘opkomend’ Azië (dus niet Japan) fors omhoog moet, willen beleggers de komende tien jaar aantrekkelijke rendementen blijven behalen.

Luca Paolini, hoofdstrateeg bij Pictet AM, benadrukt dat de regio (met China als centrum) inmiddels een dominante rol speelt in de wereldeconomie, maar dat de rol in de beleggingswereld daarbij schril afsteekt. Tijd voor een inhaalslag? Als het aan de Zwitsers ligt wel, al zien ze ook dat de risico’s van beleggen in dat werelddeel hoger zijn. De markten functioneren er minder goed, de juridische bescherming is niet vergelijkbaar met die op Wall Street. En wat als het Amerikaans-Chinese handelsconflict ontaardt in sancties?

Grote stimulansen Amerikaanse beurs lopen ten einde

Daar staat veel tegenover, zegt Paolini. Hij waarschuwt dat enkele factoren die de Amerikaanse aandelen naar grote hoogten stuwden, eindig zijn. Dan gaat het om de massale inkoop van eigen aandelen, terwijl Aziatische bedrijven juist extra aandelen uitgaven. Maar ook om de gestaag dalende winstbelasting, een belangrijke aanjager van de nettowinst en daarmee ook van de koersen. En is de relatief sterke dollar houdbaar gezien het fors gestegen begrotings- en handelstekort?

Paolini en zijn collega’s haken niet in op bestaand succes. De belofte van opkomende markten in Azië is er al langer, maar de afgelopen tien jaar bleven de prestaties achter bij de verwachtingen – ook al was de regio in die periode goed voor 70 procent van de wereldwijde groei. De komende jaren wordt dat anders, zo verwachten ze bij Pictet AM: ‘De rendementen zullen evenredig zijn met de dynamiek in de regio (…) Wij verwachten dat aandelen in opkomende landen in Azië het komende jaar de best presterende beleggingscategorie worden.’

Een nieuw dilemma: hoe woke is roaring?

Azië kent een hogere stijging van de productiviteit en dus een structureel hogere groei, zo luidt de onderbouwing, en tegelijkertijd is de inflatie lager dan in bijvoorbeeld de Verenigde Staten. De Zwitsers zien Chinese overheidsobligaties zelfs als een ‘superieure veilige haven’.

Dat plaatst beleggers in het komende decennium weer voor een ander dilemma. Maatschappelijk verantwoord beleggen heeft de afgelopen jaren een enorme opmars gemaakt. Hoe valt dat te rijmen met het direct financieren van de repressieve Chinese overheid? Het standaard antwoord is meestal dat professionele beleggers ‘de dialoog’ aangaan. Of Peking ook luistert, is zeer de vraag. De tijd zal leren of beleggers van de ‘roaring twenties’ ook de ‘woke twenties’ kunnen maken, waarbij een hoger rendement niet ten koste gaat van mensenrechten.