Jort Kelder en de voordelen van partijdige journalistiek

Journalisten vertellen liever niet welke politieke kleur ze hebben. Terwijl dat voor lezers, luisteraars en kijkers heel handig kan zijn om te weten, schrijft Roelof Bouwman. Het past in een lange traditie.

Over NPO-presentator Jort Kelder werd onlangs bekend dat hij in 2017 een van zijn redacteuren heeft betaald om campagnefilmpjes te maken voor Forum voor Democratie.

Kelder ontkende met klem dat hij zo zijn onafhankelijkheid te grabbel had gegooid, maar al snel bleek dat die mening niet door iedereen wordt gedeeld. Het Commissariaat voor de Media besloot zelfs een onderzoek naar de zaak in te stellen.

Nederland kent lange traditie
van partijdige journalistiek

Is de ophef begrijpelijk? Niet wanneer we bedenken dat partijdige journalistiek in Nederland een lange traditie heeft die teruggaat tot de negentiende eeuw.

Guillaume Groen van Prinsterer zette de trend: van 1850 tot 1855 was hij zowel hoofdredacteur van het orthodox-protestantse dagblad De Nederlander als lid van de Tweede Kamer. Toentertijd was dat een nieuwe combinatie.

Al snel kreeg Groen navolging. ARP-voorman Abraham Kuyper ging optreden als hoofdredacteur van De Standaard, de socialistische voormannen Ferdinand Domela Nieuwenhuis en Pieter Jelles Troelstra gaven leiding aan respectievelijk Recht voor Allen en Het Volk, en de katholieke partijleider Hendrik Schaepman maakte deel uit van de hoofdredactie van dagblad De Tijd.