Graag serieus beleid en geen geldsmijterij

Is geldgebrek de oorzaak van het huizentekort? Is geldgebrek de oorzaak dat de gezondheidszorg vastloopt? En is geld de oorzaak dat het onderwijs verslechtert? De vragen stellen is ze beantwoorden. Nergens blijkt uit dat geld de oplossing van de ernstigste problemen van het land vormt, schrijft Carla Joosten.

Sterker. De kosten van bijvoorbeeld de zorg lopen al decennia op. De zorg is verbeterd, maar de kostenstijging is onevenredig. Die kosten bedragen inmiddels pakweg 6.000 euro per Nederlander en zullen, als het zo doorgaat in 2060 zijn verdriedubbeld. Een op de drie Nederlanders moet dan in de zorg werken.

Een kind kan je vertellen dat dit geen doen is. De groei van de zorg is onhoudbaar. Zoals het beroemde rapport van Dunning precies dertig jaar geleden al aangaf: zonder keuzes te maken loopt de zorg vast. En wat is er gebeurd de afgelopen jaren? Keuzes zijn niet gemaakt. De politiek wil nog steeds dat alles wat medisch gezien kan, ook moet gebeuren. Bezuinigd is er amper, in tegenstelling tot het alom geschetste beeld. Ook is de marktwerking niet doorgeschoten. Integendeel. De overheid reguleert dat het een lust is.

Daar gaat het vandaag niet over in het belangrijkste debat van het jaar, de Algemene Politieke Beschouwingen. In de koehandel die Haagse politiek vandaag de dag is, ontbreekt het aan serieuze reflectie.

Leiders spreken grote woorden, berijden stokpaardjes en proberen zich te profileren door potjes geld op te eisen voor hun achterban. Scoren  en niet de toekomst van het land centraal stellen.

Geen stokpaardjes berijden, maar gedegen debatteren en keuzes maken

In plaats van een gedegen debat over de zorgsalarissen – zijn ze wel zo laag? – draait dit debat om kortetermijnoplossingen of structurele verhogingen die de zorg nog duurder maken dan die toch al is. De ene na de andere motie wordt aangenomen. Een gedegen onderzoek gevolgd door een gedegen debat levert nou eenmaal geen filmpjes op voor de sociale-mediakanalen.