Links heeft arbeiders niets meer te bieden

Linkse politici hebben de mond vol van diversiteit, islamofobie, warmtepompen, Zwarte Piet en genderneutrale wc’s. Maar hun kiezers willen degelijk onderwijs, bestaanszekerheid en een rem op migratie, schrijft Roelof Bouwman. Een overdenking aan de vooravond van de Dag van de Arbeid.

Het is weer zover: aanstaande zondag, op 1 mei, wordt wereldwijd de Dag van de Arbeid gevierd. ‘Een dag is ’t van vreugde / Een dag is ’t van strijd / Een dag aan het ’t ontwaken der volk’ren gewijd,’ zongen de socialisten vroeger.

Omdat de Dag van de Arbeid nooit is uitgeroepen tot nationale feestdag – Nederland is wat dat betreft een uitzondering – en bovendien decennialang werd overschaduwd door Koninginnedag (30 april), is de viering in onze contreien altijd relatief bescheiden geweest. De laatste jaren is van 1 mei-activiteiten zelfs nauwelijks nog iets te merken.

Links heeft nog maar weinig affiniteit met ‘praktisch geschoolden’

Misschien is dat wel passend. Want van affiniteit met de denk- en leefwereld van wat we vroeger arbeiders noemden – inmiddels is de term ‘praktisch geschoolden’ in zwang – is aan de linkerkant van het politieke spectrum geen sprake meer.

De oude socialisten wisten het nog: vooral mensen met een smalle beurs hebben behoefte aan betaalbare huren, een goede ziektekostenverzekering, ontslagbescherming en een fatsoenlijke uitkering bij werkloosheid, arbeidsongeschiktheid of ouderdom.

Maar, zo concludeerde een PvdA-werkgroep in 2021, nadat de partij jarenlang had bijgedragen aan flexibilisering, liberalisering en deregulering van economie en samenleving, bestaanszekerheid is als kernboodschap ‘ongeschikt’. Het moet ‘moderner’, met ‘meer aandacht voor diversiteit’.