Modern links kan niet kiezen tussen tegenstrijdige idealen en komt zo onherroepelijk in de knel, schrijft Constanteyn Roelofs.
Arme Lilianne Ploumen. De dochter van de melkboer heeft toch maar besloten dat de Haagse slangenkuil niet de plek is waar haar talenten het best tot hun recht komen en verlaat de Kamer. Een nobel gebaar, maar bij haar vertrek zie je wel mooi de ernstige problematiek op links. Ook Ploumen kon de kikkers niet in de kruiwagen houden en je krijgt het gevoel dat het wrede lot van een links politicus dezer dagen is, dat het onmogelijk is om alle wensen van het verwende en kritische linkse electoraat met elkaar te verenigen.
Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
Neem nu de wil om ‘groen’ en ‘rood’ te verenigen. Uit haar verklaring blijkt wel dat de fusie met GroenLinks een groot struikelblok bleek voor de verdere politieke carrière van mevrouw Ploumen. Wij citeren: ‘En natuurlijk de doorbraak in de linkse, progressieve samenwerking. Het bondgenootschap tussen de Partij van de Arbeid en GroenLinks zal zich verder verdiepen en verbreden – omdat hoop en verandering gebaat zijn bij samenwerking, bij een eendrachtig geluid voor kansengelijkheid, tegen versplintering en verdeeldheid.’
De ruzie binnen de partij is navenant
Jesse Klaver reageerde op haar vertrek door haar in een tweet ‘mijn politieke maatje’ te noemen. De banden zijn dus hecht, en in theorie klopt de fusie natuurlijk gewoon. Omdat het kapitalisme niet alleen de gewone man uitbuit, maar ook roofbouw pleegt op de natuur, moeten Groen en Rood samen optrekken. Geen speld tussen te krijgen.
In de praktijk ontstaan de problemen, omdat de mensen van GroenLinks vinden dat de gewone man géén recht heeft op een gehaktbal en een eigen autootje, terwijl de gewone man juist hard werkt voor zijn gehaktbal en zijn Opel. Dat wordt dus nooit wat met die fusie en dit onderscheid tussen academisch links dat uitgaat van een intersectionele theoretische werkelijkheid waarin alle vormen van leed met elkaar verbonden zijn en dus holistisch moeten worden aangepakt, en de botte keuzevraagstukken van de dagelijkse politieke praktijk. De ruzie binnen de partij is navenant.
Lees ook: De druk vanuit de media (en door de media beïnvloede leden en potentiële kiezers) om als linkse partij juist aan dit intersectionele, academische beeld van een linkse partij tegen álle vormen van Erg en Ellende te zijn, is immens, ondanks dat je toch echt moet kiezen wát je nou gaat oplossen, omdat niet alle oplossingen met elkaar in overeenstemming zijn. Open grenzen drukken de lonen en de massamigratie legt beslag op schaarse ruimte. Welvaartsgroei is doorgaans milieuverlies. Vrouwenrechten uitbreiden is een keuze, maar in tijden waarin er agressief gelobbyd wordt voor een genderfluïde mensbeeld, is het voor links ondoenlijk om te bepalen wat nou een vrouw is zonder meteen de hordes activisten in je nek te krijgen. The list goes on.
Met alle linkse tegenstrijdige winden meewaaien
De oplossing voor deze spanning tussen onverenigbare smaken links is doorgaans ontkenning. Mensen die dit soort praktische vragen stellen, zijn geïndoctrineerd door Wilders en de rechtse media en we moeten vooral maar dromen dat ‘een andere wereld mogelijk is’. Wie dat niet gelooft, is een reactionair. Met deze houding komt links helaas niet vooruit bij de kiezer, die wel leeft in een wereld waar je soms moet kiezen tussen meerdere kwaden.
Het stomme is dat de PvdA een paar uitstekende kaarten in handen heeft om weer terrein te winnen. De sociale huur weer naar de helft van de woningvoorraad stuwen, vermogen gelijk of hoger belasten als/dan arbeid, de arbeidsinkomensquote omhoog – maar goed, dat is saaie, ouderwetse sociaal-democratie. Bovendien moet je daar een paar harde keuzes voor maken. Mediadruk en een misplaatst vertrouwen in het marketingvolk (BKB!) dwingt de partij om met alle linkse tegenstrijdige winden mee te waaien en dat gaat natuurlijk niet goed. Namens de Reactie wensen we de nieuwe leider van de PvdA dan ook alvast veel succes.