Debat over sms’jes Rutte was niet veel meer dan zoveelste rituele dans

Het was afgelopen week weer eens alle ballen op Mark Rutte, schrijft Philip van Tijn. Na het nieuws dat de premier jarenlang sms’jes had verwijderd van zijn oude Nokia, sprak een woedende Kamer van ‘een patroon’, terwijl een getergde Rutte volhield dat alles volgens de regels was gegaan. Zoals zo vaak was het debat niet veel meer dan een rituele dans, en bleef de premier tot de laatste minuut overeind.

Eens in de zoveel tijd is het hommeles tussen onze minister-president en de Tweede Kamer, en de vaderlandse media storten zich daar wellustig op. En de columnisten, die even niet meer wisten waarover ze het nu moesten hebben, krijgen weer een thema in de schoot geworpen. Tot zover bekend terrein.

Maar ik prakkiseer me suf over de vraag naar de oorzaak. Is het een geheime afspraak tussen premier en Kamer (en de media) om eens in de zoveel tijd het vuurtje op te stoken? Er valt immers niet zo veel te beleven: over de Toeslagenaffaire is niets nieuws meer te bedenken, die paar miljard erbij bij Defensie – wat al vele jaren geleden had gemoeten – en een paar miljard eraf bij die mega-fondsen – die toch nooit opkomen – lijkt geschuif in de marge.

Corona schijnt niet meer te bestaan en die apenpokken moeten we eerst nog maar eens zien – en in elk geval vallen ze niet meer onder Hugo de Jonge. En de oorlog in Oekraïne duurt al bijna drie maanden, dat is oud nieuws. Dus van tijd tot tijd een beetje leven in de brouwerij, daarbij is eenieder gebaat.

In alle debatten is Rutte uiteindelijk overeind gebleven

Maar de andere mogelijkheid geef ik meer kans. Mark Rutte is nu elf jaar en zeven maanden minister-president, is aan zijn vierde kabinet bezig in wisselende coalities, heeft de kredietcrisis en de coronacrisis en een reeks kleinere crises overleefd en is er zelfs sterker uitgekomen – zoals dat bij een huwelijkscrisis heet – en wordt internationaal bijna alom gewaardeerd. Van zijn zwaktes, zoals gebrek aan visie, heeft hij zijn kracht gemaakt. Hij heeft nog steeds dat opgeruimde karakter en laat zich door niks en niemand uit het veld slaan. In alle debatten is hij uiteindelijk overeind gebleven, terwijl zijn politieke tegenstanders in het stof moesten bijten.

Ook in het befaamde ‘functie elders’-debat van ruim een jaar geleden was dat zo. Dat zeg ik niet met de kennis van nu, maar ik schreef het op deze plaats al heet van de naald. Zelden een debat gezien waar de uitdrukking ‘blaffen, niet bijten’ zozeer de realiteit dekte, alleen ook hier in het stof bijten. En als je die recente foto’s ziet van Sigrid Kaag die aan Ruttes handje de oppositiepartijen afstruint op zoek naar steun voor haar herziene begroting, besef je dat de uitdrukking ‘hier scheiden onze wegen’ voor altijd een andere betekenis heeft gekregen. En het ziet ernaar uit dat Rutte nog wel even doorgaat. Of hij als premier Amalia nog als Koningin zal meemaken, is denkelijk een brug te ver, maar uitsluiten mag je het ook niet.