Ook ‘legale migratie’ komt neer op kortetermijndenken

Afgezien van een paar eiland- en stadsstaten is Nederland zo ongeveer het dichtstbevolkte land ter wereld. Pleidooien om arbeidstekorten op te lossen met legale migratie, zoals onder meer Brussel wil, slaan de plank dan ook mis. Philip van Tijn legt uit waarom.

Migratie is in de afgelopen decennia ongeveer het ‘hotste’ thema geworden. Dat zie je alleen al aan het aantal uiteenlopende begrippen voor de migrant: immigrant, vluchteling, gelukzoeker, arbeidsmigrant, kennismigrant, legale immigrant, illegale immigrant – ik ben verre van volledig. Ik denk dat alleen voor geslachtsorganen meer synoniemen bestaan, maar daar weet je meteen waarover iemand het heeft, ongeacht de gebruikte term. Als het om migranten gaat, ligt dat anders: wat voor de één een illegale migrant is, is voor de ander een legale: iedereen heeft immers het recht om naar een beter leven te streven. Zeg mij hoe u een migrant noemt en ik zal zeggen op welke partij u stemt!

Europese Commissie wil legale migratie vergemakkelijken

Recent zijn twee bommetjes in de migratievijver gegooid. Eerst kwam de Europese Commissie met een plan om de legale migratie naar Europa te vergemakkelijken – om zo de illegale migratie tegen te gaan én de overspannen arbeidsmarkt uit de brand te helpen. Het eerste argument hoort thuis in de droomfabriek van ‘Brussel’: iets is nooit een surrogaat voor iets anders en wie niet kan profiteren van legale migratie, gaat gewoon illegaal op weg. Het tweede argument deugt ook niet: als de voorspelde recessie – of erger – uitbreekt, is er überhaupt geen overspannen arbeidsmarkt meer.

En Brussel maakt het nog gekker door er aan toe te voegen dat het ook goed is voor het ‘concurrentievermogen’ van Europa. Maar bepalend voor het concurrentievermogen van een land zijn het wetenschappelijk niveau, de stand van de technologie, het innovatieve vermogen en het onderwijsniveau, terwijl we het hier vrijwel uitsluitend hebben over ongeschoolde arbeid. Ik hoor uit Brussel geen geluiden dat ze streven naar de Canadese aanpak, waarvoor heel nauwkeurige aantallen en immigratiecriteria zijn vastgesteld, quota voor elk genre op de opleidings- en arbeidsmarkt. Misschien mag je dat ook niet verwachten van de 50.000 EU-ambtenaren en hun politieke bazen, maar het zou zo aardig zijn eens te worden verrast.

‘Reflectie’ op migratie van inspecteur-generaal Arbeidsinspectie

Het andere bommetje werd afgelopen week gegooid door een Nederlandse ambtenaar, Rits de Boer, inspecteur-generaal van de Nederlandse Arbeidsinspectie. De Boer zit nog geen jaar op deze stoel, maar de vernieuwing heeft al toegeslagen. Het Jaarverslag 2021 opent met een deel dat ‘Reflectie’ heet, daartoe gestimuleerd door de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, die van reflectie zijn broodwinning (of heet dat ook al ‘verdienmodel’?) heeft gemaakt.