Nederland is een digitale dictatuur geworden

Columnist Zihni Özdil moest zich door apps worstelen om met een dure trein naar Rotterdam te gaan. Overprikkeld realiseerde hij zich dat Nederland een digitale dictatuur is geworden. Hij wil de strippenkaart terug. En ook de gulden.

‘Graag om 09.00 uur’, zo had ik aangedrongen. Mijn zakelijke afspraak in Rotterdam plande ik zo vroeg mogelijk in, want ik ben een echt ochtendmens.

Opgewekt ga ik om 07.00 uur de deur uit. Met de tram naar station Sloterdijk. Daar zal ik de trein naar Schiedam pakken. En in Schiedam de metro naar hartje Rotterdam. Maar in de tram bedenk ik dat de ochtendspits druk is. Ik besluit daarom eerste klas te reizen. Dan kan ik zitten en nog een beetje werken op mijn laptop.

Treinticket van vijftig gulden

Met mijn eigen anonieme ov-chipkaart is alleen inchecken in de tweede klas mogelijk. Dus moet ik een apart treinkaartje kopen. Als vooruitziende young urban professional voorzie ik dat er in de ochtendspits lange rijen voor die paar kaartautomaatjes op het station zullen zijn.

Geen nood, daarvoor is de app van NS. In de tram koop ik via die app alvast een enkele reis eerste klas naar Schiedam. Dat is 26,05 euro. Meer dan vijftig gulden, die ik netjes aftik met iDEAL.

Terug in de NS-app moet ik rechtsonderaan op ‘meer’ klikken. Dan verschijnt er een ander scherm. Een lange lijst aan keuzes. ‘Mijn NS’. ‘Mijn NS Go’. En als derde keus ‘Mijn tickets’.

Mooi. Daar klik ik op. Een nieuw scherm verschijnt met een blauwe balk waarop staat ‘tickets laden’. Ook daar klik ik weer op. Dan komt er een tussenscherm met een bewegend treinstelletje: ‘Betaling verifiëren’.

Ik wacht zo’n dertig seconden. Maar de tickets laden niet. In rode letters staat er opeens: ‘Importeren e-ticket niet gelukt’.

Ik probeer het opnieuw. Weer laden de tickets niet. Ah, sus ik mezelf, de betaling via iDEAL is vast niet doorgekomen. Ik check mijn ABN-AMRO-app. Weer inloggen. Weer klikken. En ja hoor, de 26,05 euro oftewel vijftig gulden is wel afgeschreven.

De loketten zijn dicht

Shit. De tram is bijna op station Sloterdijk. Daar heb ik nog een kwartier voor de trein-die-ik-niet-mag-missen vertrekt. Genoeg tijd om aan een NS-loket mijn probleem voor te leggen. Maar op het station zie ik dat de loketten dicht zijn.

Weer ga ik in de NS-app. Om te kijken of ik mijn ticket nu wel kan importeren. Maar nee, alweer rode letters. Ik probeer het nog minstens vijf keer. Intussen zijn er nog maar zes minuten over voor mijn trein vertrekt.

Knarsetandend loop ik naar een kaartautomaat op het station. Daar koop ik een papieren eersteklaskaartje. Die is een euro duurder dan het kaartje dat ik via de app gekocht. Vanwege duurzaamheid ofzo.

Ik ren met dat kaartje in mijn hand naar het perron. Eenmaal neergeploft op een bank in de eerste klas merk ik dat ik ontzettend overprikkeld ben. De hele ochtend gekloot op schermpjes, om vervolgens in totaal 53,10 euro kwijt te zijn aan een enkele reis naar Rotterdam. Van het werken in de trein komt dan ook niets terecht.