‘Leraar die zich verzet tegen wangedrag leerling wordt zelden gesteund’

Steeds meer docenten voelen zich onveilig op school. Dat blijkt uit een enquête van DUO Onderwijsonderzoek & Advies onder meer dan duizend docenten in het voortgezet onderwijs. Dat varieert van scheldpartijen tot bedreigingen, en soms zelfs fysiek geweld. Moeten scholen daar harder tegen optreden? We vroegen uw mening. Hierbij enkele reacties.

Tarac van Heel

Een groot deel van onze maatschappij is volledig verloederd.

Je hoort wel overal dat de jeugd respect EIST, maar respect TONEN ho maar.

In mijn tijd noemde je de leraar niet bij zijn voornaam maar netjes meneer of meester.

Ook de ouders van deze kinderen zijn hier grotendeels schuld aan.

De maatschappij “dwingt” echter dat beide ouders moeten werken omdat anders de hypotheek niet betaald kan worden. Hierdoor blijft er vaak bedroevend weinig tijd over om aan hun kroost te besteden en manieren bij te brengen.

J. Mulder

Het begint al in de klas zelf. Probeer maar eens iets te zeggen over de petjes e.d. die gedragen worden in de klas. Normaal op een stoel achter een lessenaar zitten is er, zeker bij de jongens die indruk willen maken, niet bij. Mobieltjes die te pas en te onpas afgaan. Er zouden gewoon duidelijk regels moeten komen. Mobieltjes niet mee in de lokalen. Doe je dat toch, dan ben je hem voor een week kwijt. Petjes af in de klas. En anders, Hopla, lekker naar buiten het schoolplein vegen in een geel hesje.

De jongeren moeten eens gaan begrijpen dat je respect moet verdienen voordat je het krijgt. Ik heb bewondering voor kinderen, die ondanks al hun inspanningen, er niet in slagen voldoendes te halen. De etterbakjes die de boel verzieken omdat zij “de grote jongen” willen uithangen, daar heb ik geen goed woord voor over. Die zijn verloren voor onze maatschappij. Stuur die maar een half jaar op werkkamp bij de mariniers of de commando’s. Ik denk dat zij na 2 dagen om hun mamma roepen.

H.H. de Vries

Ik ken mensen die in het onderwijs werken/gewerkt hebben.

Uit hun verhalen destilleer ik het volgende:

– overheidsbeleid maakt het bijna onmogelijk om een leerling,die veel te ver gaat, te verwijderen: schoolleidingen beschikken dus niet over een soort van noodrem;

– schoolleidingen geven bij problemen hun docenten lang niet altijd rugdekking, omdat ze alle leerlingen binnenboord moeten houden, omdat ze beducht zijn voor hun goede naam én omdat ze opzien tegen de confrontatie met (al te) mondige ouders;

– docenten hanteren onvoldoende een gemeenschappelijke disciplinaire sfeer.

Deze constellatie leidt ertoe dat leerlingen het gevoel hebben dat ze zich ongestraft alles kunnen permitteren.

Cisca Mudde

Joh! zijn we wakker, dit is al zo ongelooflijk lang gaande. En maar wegkijken en pamperen die onwijs brutale ‘godenzonen’ en ook meiden. Als leerkracht ben je de voetveeg van dit soort ongeleide projectielen. En zeg er maar niets van, want dan komen de ouders van het grut op hoge poten verhaal halen. Het is zo droevig, ik heb er eigenlijk geen woorden voor.

Gerrit Berendsen

Als men vindt dat er harder moet worden opgetreden  bij geweld van scholieren tegen docenten dan is dat een uiting van het tekortschieten van de opvoeding van de jeugd in het algemeen. Ik herinner mij de periode in de negentiger jaren die vrij lang duurde waarin de “moet kunnen” cultuur bloeide. Zie hier het resultaat. Zolang je afglijdt voelt het makkelijk en comfortabel maar eenmaal beneden aangeland komt de ontnuchtering. Harder optreden helpt wel maar neemt de onder-en dieper liggende oorzaak niet weg, het kost wel héél veel geld. Niet goed opvoeden genereert op termijn kapitaalvernietiging. Denk aan het leger logen van allerlei soort die er ook niks van bakken behalve hun eigen villa

Jos van Deventer

Graag maak ik eventueel verontwaardigde inzenders attent op dit beslissende feit: een school mag een leerling NIET van school sturen zonder een andere school voor hem/haar te hebben gevonden, ONGEACHT het wangedrag van die leerling. Dat betekent dat in de laagste onderwijsniveaus een leerling praktisch nooit van school gestuurd kan worden.
Deze wantoestand is nauwelijks de fout van de scholen. Het ligt aan de onderwijswet, de onderwijsinspectie en de zeer lange leerplicht in Nederland.

In de praktijk wordt een leraar die zich verzet tegen het wangedrag van een leerling zelden door zijn leiding gesteund wanneer het erop aankomt.

en

Nu wil het feit dat JUIST op die scholen waar veel anarchie voorkomt, het tekort aan leraren enorm is. Je zou verwachten dat die leraren dan ook wat zelfbewuster gaan optreden en tegen hun leiding zeggen: “Ik EIS dat leerling X deze of die sanctie krijgt (schorsing, excuses aanbieden, schoolplein vegen, etc.) OF ANDERS ben ik weg.”
Daar kunnen ze heel reëel mee dreigen. Ze hebben binnen een maand een andere baan.
Maar tot mijn verbazing gebeurt dat maar weinig. Leraren zouden zelf veel vaker eisen moeten stellen aan hun schoolleiding. Wie weet, als zo’n school een half jaar zonder leraar scheikunde of Duits heeft gezeten, wie weet leren ze dan een keer om achter hun docenten te gaan staan.

Louise van Hoven

Strakke regels in en om de school. Consequent gedrag van de leiding.

Een autoriteit zijn tav de ouders en hen niet sparen.

De staat moet scholen niet meer afrekenen per leerling. Mede daardoor nemen scholen  alle leerlingen aan. Ook zij die er elders uitgegooid zijn en krijg je een soort circuit van outcasts en relschoppers.

Twan Hendriks

Overigens, beste leraren van Nederland.

Gezag en respect krijg je, verdien je niet, dat dwing je af.