Henrike Voster ontwierp zelf sieraden en quilts. Ze had zakelijk instinct. Op 1 juni overleed Voster in een verpleeghuis in Dronten. Ze werd 85 jaar.
Een avontuurlijke en rusteloze vrouw: kleurrijk, ondernemend en met een groot hart. Henrike Voster-Marchand had volgens zoon Frank (57) gevoel voor stijl en gaf als eigenaar van een zaak met kunstnijverheid kleur aan het leven in Dronten. Henrike Voster – getrouwd en moeder van drie kinderen – overleed op 1 juni in een verpleeghuis in Dronten. Ze werd 85 jaar.
Sieraden
Geboren in Enschede als dochter van een politieman leerde ze op haar 19de tijdens een fietstocht in het midden van het land haar latere man kennen. Hij kreeg tbc en moest eerst twee jaar kuren. Na zijn herstel kon hij bedrijfsleider worden van een boekhandel in Aalten. In een leegstaand buurpand begon zij een zaak in kunstnijverheid: serviesgoed, vazen en exclusieve zilveren sieraden.
Ze had zakelijk instinct. In Zeist, waar haar man directeur was geworden van een boekhandel, zette zij een grote mand op straat met een aanbieding van een partij pockets. Dat was destijds nog ongebruikelijk.
In 1968 kregen ze de mogelijkheid in Dronten een eigen zaak te beginnen. Naast boeken verkocht zij kunstnijverheid en Finse mode. ‘Het was in de pioniersfase. Mijn moeder wist precies wie wat droeg en raadde soms een aankoop af omdat er al een bekende in rondliep.’
Hotel
Na tien jaar verkochten ze de zaak en begonnen in Cornwall (Engeland) een Country House Hotel. Elke kamer gaf zij een andere inrichting. Omdat het hotel maar drie maanden per jaar open was, veranderden ze de formule in een Residential Home voor ouderen. Ze werkte dag en nacht.
Niets was haar te gek om het de bewoners naar de zin te maken. Wegens de stress stopten ze na vijftien jaar en verhuisden in 1994 terug naar Dronten, waar zoon Frank sinds 1980 eigenaar is van Voster Boek en Kantoor.
Vanaf haar zeventigste zat ze vijf jaar met haar man zes maanden per jaar in hun tweede huis in de Provence. Het was daar een zoete inval van familie en vrienden. Ze kookte graag voor haar gasten.
‘Een schat van een vrouw,’ zegt Anneke van Kuik (68), die vanaf haar 16de tot haar 24ste als kindermeisje en hulp in de huishouding inwoonde. ‘Ik was gewoon lid van het gezin en verhuisde van Aalten mee naar Zeist en Dronten.’
In Zeist wuifde Henrike Voster elke dag naar een ouder echtpaar in het park tegenover de zaak. Toen de man na de dood van zijn vrouw alleen achterbleef, nam ze hem meteen in huis. Daarnaast ving ze tien jaar lang een pleegdochter op.
Paradijsvogel
Henrike Voster ontwierp zelf sieraden en quilts. Door haar lastige kledingmaat – ze woog op het laatst 120 kilo – maakte ze van twee jurken één en maakte standaard van de overgebleven stof een bijpassend hoedje. Voor veel Drontenaren was zij de paradijsvogel die kleur gaf aan haar omgeving. Ze kende iedereen en was alom geliefd.
Na een hersenbloeding verbleef ze de laatste maanden van haar leven in een verpleeghuis. Ze overleed toch nog plotseling.
Elsevier nummer 25, 20 juni 2015