Al Gore (1993-2001): invloedrijk in het Witte Huis

Al Gore, de charismatische vice-president onder Bill Clinton tussen 1993 en 2001, wordt alom gezien als een van de beste keuzes voor veeps in de 20e eeuw.

Waar in het verleden de presidentskandidaat zijn running mate uitzocht op basis van wat complementair was (type thuisstaat, type profiel), waren Clinton en Gore redelijk gelijk aan elkaar: ze kwamen uit naburige staten (Arkansas en Tennessee) en hadden beiden gematigde opvattingen. Het klikte: Bill Clinton en Al Gore zouden niet alleen nauw samenwerken, ook zouden ze goede vrienden worden.

Ongekende macht

Paspoort Al Gore (1948-)Geboren in Washington, D.C.
Studie: Harvard (government), Vanderbilt University (rechten)
Vorige functies: Lid Huis van afgevaardigden en Senator voor Tennessee
In functie: 1993-2001
Thuisstaat: Tennessee
Partij: Democraten

Voor aanvang van hun ambtsperiode waren Gore en Clinton op twee A4’tjes een aantal afspraken overeengekomen om hun werkrelatie uit te zetten. Niet alleen zouden de twee regelmatig lunchen en zou Gore inspraak krijgen bij belangrijke nominaties, ook benoemde Clinton enkele naaste adviseurs van Gore op sleutelposities in het Witte Huis. Werd hun relatie aanvankelijk op de proef gesteld door de concurrentie van Hillary Clinton, op termijn maakte Clinton van Gore een van machtigste vicepresidenten uit de geschiedenis. Gore werd de onbetwistbare chief adviser van de president.

Economie, internet en milieu

Clinton en Gore leidden Amerika in een cruciale periode in de 20e eeuw: veel is geschreven over hoe de twee Democraten de Amerikaanse economie lieten floreren, onder meer dankzij Gore’s inspanningen op het gebied van informatietechnologie. Gore zag al vroeg de mogelijkheden van het internet en greep de kans met beide handen aan: de Clinton-regering stelde veel geld beschikbaar voor de ontwikkeling van informatietechnologie. Het is gesteld dat de snelle opmars van internet deels te danken was aan Al Gore.

Ook op het gebied van het milieu en de opwarming van de aarde, waar hij later zijn film An Inconvenient Truth over maakte, was Gore tijdens zijn vicepresidentschap zeer actief. Al in de campagne van 1992 uitte hij felle kritiek op George H.W. Bush’ afwijzende opvattingen over het klimaat, en tijdens zijn ambtsperiode lanceerde hij verschillende onderzoeksinitiatieven over het milieu. Tevens onderhandelde hij mee over het Kyoto-protocol. Dit protocol werd in Amerika echter nooit geratificeerd, omdat Gore het niet ver genoeg vond gaan.

Bij zijn vertrek uit het Witte Huis zei een kleine meerderheid van de Amerikanen positief te zijn over Gore. Het bleek net niet genoeg voor het allerhoogste ambt: bij de presidentsverkiezingen in 2000 verloor hij van George W. Bush.

Trivia

• Tijdens het Monica Lewinsky-schandaal van Clinton verdedigde Gore hem met volle overgave. Tijdens zijn kandidatuur voor het presidentschap begon dit echter langzaam te veranderen, hetgeen ook bleek uit Gore’s keuze voor Joe Lieberman als running mate. Liebermann was altijd zeer kritisch richting Clinton.
• In 1999 kondigde Al Gore aan zich kandidaat te stellen voor het presidentschap van de Verenigde Staten. Nadat hij de Democratische kandidaat werd, verloor hij nipt van de Republikeinse kandidaat George W. Bush.
• In lijn met zijn inspanningen voor het internet, was Al Gore degene die ervoor zorgde dat de eerste Witte Huis-website online kwam in 1994.