Met het overweldigende succes van inmiddels internationaal opererende bedrijven als Airbnb en Uber, groeit in de Verenigde Staten de behoefte naar deelplatformen. De deeleconomie lijkt onvermijdelijk.
De basis is simpel: het delen van reeds aanwezige producten, diensten of andere bezittingen. ‘Collaboratieve consumptie’, zoals dit wordt genoemd, geldt inmiddels als een essentiële term op het gebied van economisch delen; een efficiëntere manier van consumeren en gebruik maken van middelen.
Dat deze zogeheten platformeconomie booming business is in de Verenigde Staten, is te zien aan de enorme groei van het aantal deelnemers: volgens onderzoeksbureau Statista (2017) steeg het aantal van 44,8 miljoen in 2016 naar 56,5 miljoen in 2017. Over enkele jaren verdwijnen wellicht de wereldbefaamde gele taxi’s uit het typisch New Yorkse straatbeeld omdat de New Yorker zich van A naar B vervoert met behulp van Ubers en Lyfts.
Meer vrijheid en autonomie
Zo gaat het Amerikaanse bedrijfsleven steeds minder traditioneel opereren. Het standaardmodel ‘organisatie – werkgever – werknemer – salaris’ begint plaats te maken voor versnipperd ondernemerschap. Dat gebeurt zowel op kleine schaal als landelijk en zelfs internationaal. Deze manier van werken, zo geloven velen, geeft ieder individu meer vrijheid en autonomie.
New York City is een van de brandpunten van de deeleconomie. Een stad waar een groot tekort is aan bedrijfs- en woonruimte waardoor de prijzen continu stijgen. Vanwege de aanhoudend groeiende bevolking en het gelimiteerd aantal banen ambieert een groot deel van de New Yorkers een carrière die aansluit op hun vaardigheden en talenten en tegelijkertijd genoeg betaalt om rond te kunnen komen. Dit is meteen de grootste reden voor de groeiende populariteit van de platformeconomie.
Genoeg inkomsten
Een interessant voorbeeld is te zien in documentaireserie Deel en Heers (2017). Modefotograaf Andrew Matusik is een ondernemer met een eigen studio in hartje NYC. Via het online locatieplatform Splacer verhuurt hij zijn studio gemiddeld tien dagen per maand waardoor hij genoeg inkomsten genereert om zijn hypotheeklasten te kunnen dekken. Op deze manier kan hij de ruimte die hij bezit optimaal benutten en tegelijkertijd andere ondernemers voorzien van een werkplek.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De term ‘professioneel rijzitter’ klinkt als een ongeloofwaardige functieomschrijving, maar een groot aantal New Yorkers verdient hun dagelijkse kost met het aannemen van individuele klussen om ergens in de stad in de rij te gaan zitten voor bijvoorbeeld concertkaartjes of de nieuwste iPhone. Voor de meeste rijzitters begon het als een prettige bijverdienste naast hun reguliere baan. Maar omdat de vraag blijft stijgen, zijn er steeds meer klussen beschikbaar en kunnen zij leven van dit werk. Een van hen is Robert Samuel, professioneel rijzitter sinds 2012. Hij is uitgegroeid naar een volleerd ondernemer met 25 freelancers in dienst. Met zijn bedrijf Same Ole Line Dudes verdient hij maandelijks tussen de twee- en drieduizend dollar.
Een vangnet ontbreekt
Arun Sundararajan, expert op het gebied van deeleconomie en verbonden aan New York University, volgt dergelijke ontwikkelingen al vanaf het ontstaan op de voet. ‘Er komt een verschuiving van een wereld waarin mensen hun talent en arbeid in ruil voor geld leveren, naar een wereld waarin mensen via een platform een bedrijfje runnen.’ Sundararajan voorziet in de nabije toekomst hotelmedewerkers veranderen in hosts voor Airbnb; energie zal niet meer worden geleverd door grote leveranciers maar door particulieren met zonnepanelen die energie opwekken en herdistribueren; juristen die voor een gerenommeerd advocatenkantoor werken beginnen een eigen praktijk en programmeurs van Google starten onafhankelijke softwarebedrijven met Gigster als overkoepelend platform, zo omschrijft Sundararajan in zijn boek Sharing Economy.
Maar de overheid en traditionele organisaties als hotelketens en taxibedrijven bieden weerstand. Het grootste obstakel voor verdere groei van de deeleconomie in de Verenigde Staten vormt de sociale zekerheid. Risico’s voor de micro-ondernemers zijn groter: wanneer zij ziek worden of er gaat iets anders mis, dan ontbreekt vaak een vangnet. Vanwege deze relatief nieuwe en daardoor onbekende manier van werken is het lastig om hiervoor maatregelen vanuit vakbonden of collectieve afspraken te maken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Volgens Sundararajan gaat de omschakeling van dienstverbandeconomie naar ondernemerseconomie definitief plaatsvinden wanneer er een garantie gegeven kan worden van sociale zekerheden. In zijn boek wordt deze transitie tot in detail beschreven en voorspeld. Momenteel maakt 17 procent van de Amerikanen gebruik van de deeleconomie. Cijfers van onderzoeksbureau Statista tonen aan dat dit in 2021 meer dan een kwart van de bevolking zal zijn.
Wilt u wekelijks het laatste nieuws over Amerika ontvangen? Meld u dan aan voor onze nieuwsbrief van American Dreamers!