Moeten de Democraten Trumps stijl kopiëren?

Trump en de Republikeinen zetten de Democraten met succes weg als onverantwoordelijke ‘boze menigte’. Welke tactiek kunnen de Democraten hier tegenover stellen bij de komende tussentijdse verkiezingen op 6 november?

(For English version press here)

De geslaagde nominatie voor het Amerikaanse Hooggerechtshof gaf Donald Trump nieuwe energie. Zijn uitlatingen in de pers en de hoorzittingen van het Senaatscomité sloten goed aan bij zijn realityshow-stijl. Trumps aanhangers zijn vatbaar voor zijn bangmakerij en loven tegelijkertijd zijn methoden.

Wat kunnen de Democraten doen? Moeten ze in aanloop naar de tussentijdse verkiezingen op 6 november zijn tactieken overnemen? Of kunnen ze beter het advies van de voormalige first lady Michelle Obama opvolgen, die zei dat ‘angst geen goede raadgever is’?

Winnaars en verliezers

De sfeer in Washington veranderde de afgelopen twee jaar naar het beeld van Trumps persoonlijkheid: Washington is Trumpiaans geworden. Andere politici nemen zijn stijl over. Desondanks is de recente benoeming van Hooggerechtshofrechter Brett Kavanaugh een nieuw hoogte- (of diepte)punt van de extreme tweepartijstrijd. Zelfs in tijden van Trump.

Het vooruitzicht van het meest conservatieve hof in zestig jaar, samen met de #metoo-beschuldigingen jegens Kavanaugh, leidden tot ongekend veel protesten in het Amerikaanse Capitool. De beelden van de Senatoren die worden lastiggevallen zijn zo langzamerhand algemeen bekend. De lift, gang en de kantoren stonden vol met schreeuwende vrouwen. Het tafereel deed denken aan de anti-Vietnamprotesten in de jaren zestig en zeventig. De reacties op deze emotionele, boze vrouwen in het Capitool waren bijna vol leedvermaak.

De beelden bevestigden het verlies van de Democraten in het benoemingsproces. De Democraten konden niet alleen de vervanging van een gematigde rechter door een conservatieve niet tegenhouden, maar kregen, als gevolg van de agressieve manier van protesteren, veel slechte publiciteit. Het is duidelijk dat Trumps aanhangers zijn methoden goedkeuren. Maar het is nog onduidelijk hoe gematigde Republikeinen, onafhankelijken en zwevende kiezers hierover denken. De uitkomst van de tussentijdse verkiezingen hangt wellicht af van de reactie van deze stemmers op de protesten tegen Kavanaugh.

Vrees de ‘boze linkse menigte’

Republikeinen hopen dat het verbinden van Democraten met de ‘aanval en intimidatie’ in het Congres een goede strategie zal zijn. Onlangs gaf meerderheidsleider van de Senaat Mitch McConnell in een interview aan dat Republikeinse stemmers worden gemotiveerd door het onstuimige benoemingsproces en afkeer hebben van de heftige beschuldigingen jegens Kavanaugh. McConnell zei dat de Democraten het gedrag van de ‘boze menigte’ aanmoedigen. McConnells boodschap is dus dat als de Democraten de tussentijdse verkiezingen winnen, de boze menigte zal regeren.

McConnells tweede boodschap is gericht aan de Republikeinen die zich bezig houden met culturele vraagstukken en de samenstelling van het Hooggerechtshof. De implicatie voor deze Republikeinen is dat alleen een door Republikeinen beheerste Senaat een conservatief Hooggerechtshof in de toekomst kan garanderen. Beide boodschappen vergroten het gevoel van dreiging en angst, zodat er meer Trump-aanhangers zullen stemmen in de midterms. Vooral het behouden van een meerderheid in de Senaat is hierbij van belang.

Dit is niets nieuws

Niet alleen de emotionele protesten doen denken aan de jaren zestig en zeventig. Ook de Republikeinse strategie is onveranderd. In aanloop naar de presidentsverkiezing in 1972 schilderden de Republikeinen de Democraten af als linkse extremisten. Ze zouden de Verenigde Staten willen ontwapenen en het Witte Huis willen openstellen voor straatbendes. Tegelijk profileerden de Republikeinen zich als de partij van rechtsorde. Trump herhaalde deze Republikeinse strategie op Twitter: ‘Republikeinen geloven in de rechtsstaat, niet in de heerschappij van de menigte.’

‘Geef geen lucifers aan brandstichters’

Sociaal-conservatieve Republikeinse kiezers zullen ongetwijfeld overtuigd zijn door de combinatie van angst voor de boze menigte en de retoriek dat de Republikeinse Partij simpelweg staat voor een conservatievere samenleving. Dit geldt nog niet voor de gematigden en zwevende kiezers. Zullen zij ook worden overtuigd door Trumps dreigement dat ‘een stem voor de Democraten gelijk staat aan een lucifer geven aan een brandstichter’?

Nemen de Republikeinen een te groot risico door Trumps partij als beschermers van de rechtsstaat te profileren? Omdat na de vorige verkiezing bleek dat peilingen onbetrouwbaar zijn, is het lastig om te voorspellen of de angst voor de boze menigte genoeg is om Republikeinen op 6 november herkozen te laten worden.

Wat we wel weten, is wat er gebeurde toen de Republikeinse Partij deze tactiek gebruikte tijdens de presidentsverkiezing in 1972. Hun angstcampagne, samen met het afschilderen van Richard Nixon als gematigde leider, leidden tot een overwinning in 49 van de 50 staten. Doordat de aan de Democraten verbonden protesten in 1972 als buitensporig werden gezien, konden de Republikeinen hun partij als de verantwoordelijke partij presenteren.

Het zou verstandig zijn als de Democraten in de komende twee weken werken aan hun plan B – hun voortdurende minderheidsstatus in de Senaat. Het kan ook geen kwaad als ze bidden voor de gezondheid van de 85-jaar oude Democratische Hooggerechtshofrechter Ruth Bader Ginsburg.