Oklahoma is niet de eerste staat die in je opkomt als je een reis door de Verenigde Staten voorbereidt. Het bezoek was dan ook niet gepland, maar wel geslaagd.
Ergens nabij 36.51.294N bij 102.71.530W
Door een tornado-alarm worden we twee dagen te vroeg uit Colorado verjaagd. We besluiten de route aan te passen en naar Oklahoma te rijden. Als twee klimaatvluchtelingen beginnen we de tien uur durende rit naar Oklahoma via Oost-Colorado. Utah en Zuidwest-Texas lijken dichtbevolkt vergeleken met dit uitgestrekte en desolate gebied. Tijdens de honderden kilometers Teletubbies-landschap (eindeloze grasheuvels) kom je alleen gehuchten tegen als Hugo (745 inwoners), Eads (588 inwoners) en Campo (103 inwoners).
Wellicht klinkt dit als een saaie rit. Toch hebben landschappen als deze en plekken als Hugo iets magisch. Het leven in een dorpje met een paar honderd inwoners, ver verwijderd van een stad, is vrijwel niet voor te stellen. Toch krijg je als de snelweg voor anderhalve minuut overgaat in de dorpsstraat (en vice versa) wel een idee. In zo’n dorpje vanwaar grasheuvels tot de horizon reiken, heerst vooral onbekommerdheid.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.
Uiteindelijk eindigen we ’s avonds ergens op een veld in het gebied waar Texas, Colorado, New Mexico, Oklahoma en Kansas samenkomen. Waar dat veld precies ligt? Het zal nabij 36.51.294 noord bij 102.71.530 west zijn geweest.
Net aan de ene noodtoestand ontsnapt, worden we met de volgende geconfronteerd. Een weeralarm over hevige bliksem en zware buien verschijnt op onze telefoons. Daar waren we een half uur eerder al achtergekomen toen we uit het autoraam keken. Een open veld is niet de ideale plek om een bliksemstorm uit te zitten, dus een nacht in de auto blijkt toch nog werkelijkheid te worden.
Oklahoma City
Het open veld bleek geen plek om een dag of twee te blijven, dus besluiten we naar Oklahoma City te rijden. Gewoontedieren die we zijn, is het Capitool in Oklahoma City de eerste halte. Het enorme gebouw heeft iets van een klassieke Griekse tempel en ook de kunstgalerijen zijn er boeiend. De westvleugel zat wel midden in een verbouwing en werd omringd door steigers en stellages. Desalniettemin besluiten we dat het Capitool uit Santa Fe uit de topdrie verdwijnt. Oklahoma City krijgt brons, Baton Rouge zilver en Austin goud.
Op 19 april 1995 blies Timothy McVeigh met een autobom een overheidsgebouw in Oklahoma City op, waarbij 168 doden vielen. Dit was tot 9/11 de dodelijkste aanslag uit de Amerikaanse geschiedenis, en is nog steeds de dodelijkste door een Amerikaans staatsburger. Op de plek van de aanslag is nu een herdenkingsplein. Er staan twee grote poorten aan beide kanten van een zwarte vijver. Op de ene poort staat het tijdstip 9:01 gekerfd, op de andere 9:03. Dit symboliseert het moment direct voor en na de aanslag, die om 9:02 uur dood en verderf zaaide. Op het veld naast de vijver staan 168 lege stoelen, eentje voor iedere slachtoffer, gericht naar waar eerst het overheidsgebouw stond.
Naast het plein staat een herdenkingsmuseum, het beste museum van de hele reis. De ernst en omvang van de aanslag worden er erg raak getoond. In een gesloten kamer stuit je er op een geluidsopname van een hoorzitting op die 19de april. Tijdens de eerste minuten hoor je slechts hoe de zitting wordt geopend, dan gaat plotseling de bom af en volgt er paniek en angst. Alleen al dit museum maakt een bezoek aan Oklahoma City de moeite waard.
