Autoriteiten in tal van Europese landen viel het al op: tussen de migranten zaten de afgelopen maanden wel heel veel kinderen zonder ouders. Volgens een rapport van de Europese Unie (EU) stuurden vooral Afghaanse families kinderen naar Europa, in de hoop op een versnelde asielprocedure.
In 2015 meldden bijna 100.000 jonge asielzoekers zich zonder vader of moeder in een EU-lidstaat, vier keer zoveel als het jaar ervoor. De helft van de minderjarige migranten kwam uit Afghanistan, schrijft het Europese kantoor voor Asielzaken (EASO) in het jaarverslag. De meeste kinderen zonder begeleiding vroegen asiel aan in Hongarije, Zweden, Duitsland en Oostenrijk.
Ouders hopen dat hun kind snel verblijfstatus krijgt
De EASO heeft wel een idee waarom het aantal kindmigranten zo snel toenam. ‘Er zijn onderzoeken die aantonen dat Afghaanse families vaak hun kinderen op pad sturen,’ vertelt Ward Lutin van EASO dinsdag tegen nieuwssite EurActiv.
‘Dat is strategisch, in de hoop dat de kinderen asielstatus zullen ontvangen, waarna de ouders (door middel van gezinshereniging, red.) ook die kant op kunnen.’ Lutin zegt dat er een ‘heroïsch beeld’ heerst in Afghanistan van de jongeren die het tot Europa weten te schoppen. Zo gemakkelijk is dat nog niet: 66 procent van Afghaanse asielzoekers werd in 2015 geaccepteerd. Er bestaan wel grote verschillen tussen de lidstaten.
Waarschuwing van UNHCR: kindmigranten onderweg naar Europa gedwongen tot seks
Gevaarlijke gok, want criminele bendes liggen op de loer
Het wegsturen van jonge kinderen, vooral jongens, is niet zonder gevaar. Afgelopen januari waarschuwde Europol-chef Brian Donald al dat zeker 10.000 kindmigranten in hun eentje door Europa dwalen, zonder dat autoriteiten weten waar ze uithangen.
Zeker 5.000 minderjarige migranten klopten afgelopen jaar eerst aan bij een EU-lidstaat, maar trokken daarna hun asielverzoek in. Volgens EASO kan dat een aanwijzing zijn dat het kind door criminele bendes is opgepikt. Een rapport van de Zweedse regering concludeerde eerder al dat ‘we buitengewoon weinig informatie hebben over de kinderen, nadat ze hun verzoek terugtrekken.’