De achtjarige Asifa Bano uit Kasjmir liet op een ochtend begin januari de paarden van haar familie grazen en kwam niet meer thuis. Een week later werd haar lichaam in een bos gevonden, haar paarse jurkje besmeurd met bloed. De groepsverkrachting en moord op het moslimmeisje heeft de tegenstelling tussen hindoes en moslims in India op scherp gezet.
De politie in het stadje Kathua heeft zeven hindoemannen en één minderjarige opgepakt. Onder hen zijn twee politiemannen, die smeergeld hebben aangenomen om de moord in de doofpot te stoppen. Allen beweren onschuldig te zijn, maar de politie beschikt onder meer over DNA van de verdachten. Radicale hindoebetogers eisen hun vrijlating. Ze wantrouwen politiemensen die de zaak onderzoeken, omdat sommigen van hen moslim zijn.
Asifa behoorde tot de Bakarwal, een soennitische nomadische stam in betwist gebied Kasjmir. Het meisje werd ontvoerd, gedrogeerd, meermaals verkracht en vervolgens gewurgd in een hindoetempel om de islamitische nomaden in Kasjmir af te schrikken en te verjagen, beschrijft de Indian Express. Landdisputen tussen hindoes en nomaden heersen al jaren in het gebied.
Uit het politieonderzoek is gebleken dat de verdachten tegen de vestiging van de Bakarwal-nomaden in hun gebied zijn. De bevolking van Kasjmir is overwegend islamitisch: hindoes voelen zich er bedreigd. Twee van de beschuldigde mannen motiveerden de lokale hindoegemeenschap om geen land ter beschikking te stellen. Verkrachting wordt ingezet als een wapen om minderheidsgroeperingen angst in te boezemen.
Hindoe-nationalisme
Politieke, religieuze en ethnische spanningen zijn geïntensiveerd sinds Narendra Modi zijn partij Bharatiya Janata Partij (BJP) in 2014 aan de macht hielp. Het traditionele secularisme van India is vervangen door hindoeïstisch nationalisme. Het is tekenend dat de premier vaak zwijgt over incidenten met sektarisch en seksueel geweld.
Twee BJP-ministers van de staat Kasjmir namen deel aan de protesten ten gunste van de verdachten. Zij hebben ontslag genomen na massale verontwaardiging. Verder beschuldigde de woordvoerder van Modi de oppositie van het politiseren van de moord.
Na veel kritiek heeft Modi gereageerd en belooft dat gerechtigheid zal zegevieren.
In de ban van verkrachting
Aanvankelijk werd de verkrachting van en moord op Asifa simpelweg beschouwd als een van de vele incidenten van seksueel geweld. De New York Times meldt dat in 2016 40.000 verkrachtingszaken werden gerapporteerd. Slechts 10 procent van de vrouwen doet aangifte.
Asifa’s zaak kwam onder de aandacht toen de gruwelijke details bekend werden en hindoe-advocaten probeerden te verhinderen dat politiemensen een rechtbank binnengingen om de verdachten officieel in staat van beschuldiging te stellen.
Sinds de groepsverkrachting van de 23-jarige studente Jyoti Singh Pandey in een bus in de stad New Delhi in 2012 is de woede in India niet zo groot geweest. Ondanks de wijdverspreide verontwaardiging destijds is het verkrachtingscijfer elk jaar met 18 procent gestegen, meldt Al Jazeera. Ook is ongeveer 40 procent van de slachtoffers minderjarig.
De opleving kan echter iets te maken hebben met verbeterde rapportage door de politie en media en met de verruiming van de wettelijke definitie van verkrachting. In 2013 werden na de groepsverkrachting van Pandey de straffen voor verkrachting verhoogd en voyeurisme, stalken, zuuraanvallen en vrouwenhandel strafbaar.
Desalniettemin is het Indiase rechtssysteem kwetsbaar voor politieke druk. De politie maakte bijvoorbeeld geen werk van het onderzoek naar de verkrachting van een 16-jarig meisje door BJP-parlementslid Kuldeep Singh Sengar in de staat Uttar Pradesh. Na een storm van protest is het parlementslid inmiddels opgepakt.
Cultuur van straffeloosheid
In India heerst een conservatieve, patriarchale cultuur waarin er gebrek aan respect is voor de vrouw. In de Indiase cultuur draait het om zonen: er een overschot aan mannen, deels veroorzaakt door selectieve abortus van meisjes, rapporteert de BBC. The Guardian meldt dat ongeveer 63 miljoen vrouwen en meisjes worden vermist. Indiërs hebben een voorkeur voor zonen omdat je een dochter eerst jarenlang moet voeden en verzorgen om vervolgens een forse bruidsschat te sparen om haar uit te kunnen huwelijken.
Geweld tegen vrouwen wordt altijd in verband gebracht met hun eigen verantwoordelijk, wat de cultuur van straffeloosheid in stand houdt: slechts één op de vier verkrachtingszaken leidt tot een veroordeling.