China rammelt aan de poorten van Europa. Het wil het machtigste land ter wereld worden. Correspondent Hans Moleman schrijft dit najaar voor Elsevier Weekblad over de Chinese impact op de Grieken. ‘Wij zorgen ervoor dat Griekenland uw tweede thuishaven wordt.’
China maakt er geen geheim van: het wil het machtigste land van de wereld worden. Dat het veel strategische invloed verwerft in Afrika is bekend. Maar Peking rammelt ook aan de poorten van Europa. Piraeus, de haven van Athene, is Chinees eigendom. Correspondent Hans Moleman schrijft dit najaar voor Elsevier Weekblad over de Chinese impact op de Grieken. De verhalen kwamen tot stand met steun van het Nederlands Instituut Athene en een bijdrage uit de Regeling Onderzoeks-journalistiek van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten.
Je ziet meteen wie de baas is bij het groepje Chinezen dat wat staat te dralen op de hoek van de straat. De dame met het strenge kapsel, de kordate jas en de korte zinnetjes.
Op huizenjacht? Jazeker, bevestigt de makelaarsassistent die bij het groepje hoort – een twintiger, ook Chinees, strak in het pak. Weet ik misschien waar de Agios Gerasimoustraat is? Misschien die kant op, ietsje de heuvel op, in het wat rustiger deel.
Welkom in Glyfada, het hart van de Atheense Rivièra.
Was het crisis in Griekenland? Welke crisis?
Hier en in de naastgelegen buitenwijk Voula vind je de appartementen en villa’s met het mooiste zeezicht van Athene. Vanouds koopt hier iedere Griek die geld heeft een tweede huis, ook wie behoort tot de grote Griekse diaspora – vijf miljoen mensen, van wie drie miljoen in de VS. Glyfada is ideaal voor wanneer je aardig wat spaargeld aan je emigratie hebt overgehouden en weer dicht bij het centrum van Athene wilt zitten. De Akropolis ligt 12 kilometer verderop.
Ach, schone Atheense kust. In de verte schemeren de bergen van het eiland Aegina, langs de boulevard staan palmbomen – op deze frisse novemberdag staan ze er wel wat herfstig bij – en als je zin hebt, loop je met je hondje zo naar het strand, slenterend langs de vele koffiezaken en boetieks-met-luxe-spulletjes die de buurt rijk is.
Was het crisis in Griekenland? Welke crisis? Hier klaagt de burgerij over het feit dat de belastingdienst strenger is geworden. Er wordt serieus onroerendgoedbelasting geheven. Het is me wat.
Pied-à-terre in Griekenland , want je weet maar nooit in China
Na de rijke Grieken zijn nu de rijke Chinezen in Athene-Zuid gearriveerd. Mevrouw Wang – niet haar werkelijke naam, die wil ze niet kwijt aan Elsevier Weekblad – behoort tot de nieuwe Chinezen in Griekenland, het rijkere segment.
Lees ook de eerdere verhalen in deze serie:
1. Anarchisten van Athene hebben weinig moeite met China
2. Chinezen willen Gouden Visum voor het balkon van Europa
Want je hebt ook andere Chinezen in het land: vooral kleine ondernemers die de afgelopen twintig jaar ergens, van Athene tot in de kleinste provinciestadjes, een China-shop zijn begonnen. Goedkope kleren, schoenen en wat al niet. In 2000 telde Griekenland al zo’n vijftienhonderd van deze winkeliers-en-gezinsleden, nu zijn het er zeker tien keer zoveel.
Maar dat zijn over het algemeen geen Gouden Visum-mensen. En mevrouw Wang drijft zeker geen China-shop.
Ze heeft haar geld verdiend in onroerend goed in een provinciestad even buiten Peking, en wil nu met haar man en een bevriend echtpaar -alle drie staan ze op de straathoek – een pied-à-terre in Griekenland kopen. Inclusief verblijfsvergunning. Een veilig idee, want je weet maar nooit in China.
Gouden Visum voor tweede huis in de onderbuik van Europa
Wang c.s behoren tot de duizenden die sinds 2013 – hartje Griekse crisis – naar de zachte zuidoostelijke onderbuik van Europa worden gelokt via het Gouden Visum-programma van Athene. Het aanbod van de Griekse regering: toegang tot Europa voor mensen van buiten de Europese Unie (EU), in ruil voor een kwart miljoen euro. Dat bedrag kan worden besteed aan een huis, een bedrijf of een andere investering: het maakt niet uit, als het geld maar in Griekenland blijft. Athene hoopt zo op een impuls voor de haperende economie.
Gaan de Wangs een bedrijf beginnen? Madame Wang kijkt wat verstoord bij die vraag. Nee, ze komt hier voor haar rust. Nachtvlucht vanaf Peking, half uur in de taxi, Glyfada. Wat ze leuk vindt aan Griekenland? Goede koffie en lekkere taartjes – en veel vers fruit.
En de lucht is altijd blauw! Ze kijkt opeens wat minder streng. Er kan even een lachje af en een zinnetje Engels. ‘Greece is beautiful!’
De Wangs zijn niet van plan permanent aan de Atheense Rivièra te vertoeven – hooguit een maand of twee per jaar. Ze willen een ruim, wat hoger gelegen appartement, met olijf- en sinaasappelbomen in de voortuin en in de verte zicht op de zee. Een huis dat ze de rest van de tijd goed kunnen verhuren. Ze willen er een half miljoen voor uittrekken.
Lichte beroering in Chinees gezelschap over radicale Grieken
‘Daar kunnen wij allemaal voor zorgen,’ meldt de makelaarshulp. Keuze genoeg in Glyfada en omgeving, voor prijzen waarvoor je in Peking een grijze nieuwbouwflat met uitzicht op een volle ringweg krijgt.
Hoe staat het eigenlijk met de kennis van de Wangs over hun beloofde land?
Weten ze bijvoorbeeld dat Griekenland ook een communistische partij heeft? Meerdere zelfs, die nogal radicaal kunnen zijn. Die stakingen en demonstraties organiseren. Vorig weekeinde nog een grote, die het halve centrum van de stad lam legde. Met echte revolutionairen ertussen, die als het even kan het kapitalisme in Oost en West met geweld omver willen werpen?
Dat leidt tot lichte beroering in het Chinese gezelschap. Is dat waar? Wat zijn dat voor mensen? De makelaarshulp begint heel snel te praten, en de gezichten klaren weer op.
Wat heb je verteld, vraag ik hem even later.
‘Dat die radicale communisten niet aan de Rivièra zitten, dat het er maar een paar duizend zijn, en dat ze hier in Glyfada nooit zouden komen.’