‘Giftige bedrijfscultuur’ bij Amnesty: ngo’s onder vuur

Op het hoofdkantoor van Amnesty International heerst een ‘giftige bedrijfscultuur’, blijkt donderdag na een onderzoek naar interne wantoestanden. Amnesty International is niet de enige goededoelorganisatie waar het misgaat.

Seksueel misbruik, interne conflicten en het doden van dieren komen voor bij organisaties waarvan je dit niet verwacht. De acties rijmen in elk geval geenszins met de normen en waarden die de betreffende goede doelen voor ogen hebben. Vier recente schandalen.

Amnesty International en haar ‘giftige bedrijfscultuur’

Amnesty International komt op voor mensenrechten, maar schoot tekort op het gebied van het welzijn van haar medewerkers. Dit blijkt uit het recent gepubliceerde rapport van de onafhankelijke KonTerra Group.

Amnesty gaf het Amerikaanse adviesbureau opdracht tot het onderzoeken van de werkcultuur op het Internationaal Secretariaat (het hoofdkantoor van Amnesty) in Londen. KonTerra Group omschrijft de interne situatie als een ‘giftige bedrijfscultuur’ waarbij medewerkers te maken hebben met geheimhouding, wantrouwen, discriminatie, pesten en misbruik van macht.

Het onderzoek is uitgevoerd naar aanleiding van de zelfmoord van twee medewerkers. Gaëtan Mootoo, onderzoeker voor West-Afrika, overleed in mei 2018 en Rosalind McGregor, stagiair bij het International Advocacy Programme in Genève, stierf in juli 2018.

Amnesty-medewerkers zeggen oprecht te geloven in de kracht van Amnesty, maar dat het eigen personeel slecht wordt behandeld. Tijdens interviews met KonTerra Group vertelt een werknemer dat ze streeft naar gerechtigheid en het afleggen van verantwoording, maar dat dit geen afbreuk mag doen aan de reputatie van de organisatie.

I believe that now more than ever, in the current global context, we need a strong Amnesty International. Many staff at Amnesty have found themselves conflicted in recent years. We have been treated badly, and we want justice and accountability for that, but we also don’t want to damage the organisation’s reputation and undermine the organisation’s work. So many people care so deeply about this organisation and its work, and many committed individuals have remained silent and essentially put up with mistreatment and misconduct because of this tension.

Een andere medewerker vindt het essentieel dat de ogen worden geopend en de waarheid boven tafel komt. De zelfmoorden van collega’s hebben geleid tot meer openheid, waardoor het welzijn van het personeel beter bespreekbaar is geworden.

Gaëtan’s suicide was a wake-up call. The first step to any change process is creating awareness and a sense of urgency. These [the deaths of Gaëtan and Roz] have done that. There is more openness and momentum now around this topic of staff wellbeing than there has ever been before. However, it remains to be seen whether that momentum and energy translates into effective practice, not just policy.

Het adviesbureau raadt Amnesty aan maatregelen te nemen en roept op om het gevoel van veiligheid en vertrouwen te herstellen. Tevens is geadviseerd om managers te ondersteunen bij het verbeteren van het welzijn van het personeel.

Dierenrechtenorganisatie Zuid-Korea doodt 230 honden

Park So-yeon, de directeur van CARE (Coexistence of Animal Rights on Earth), is in januari beschuldigd van het doden van meer dan 230 honden. CARE is een van de prominentste en grootste organisaties in Zuid-Korea die opkomen voor dierenrechten. So-yeon heeft jaren campagne gevoerd voor het redden van honden van hondenboerderijen.

Ze wierf met haar actie 23.000 leden en ontving jaarlijks ongeveer 2 miljard dollar (1,8 miljard euro) aan donaties. Omdat steeds meer Zuid-Koreanen een hond als huisdier willen, ving CARE de honden op die waren voorbestemd voor de vleeshandel. CARE kreeg de reputatie dat ze elke hond een thuis konden bieden. Dat leidde tot overbezetting van de opvangcentra en tot een te grote belasting van de beschikbare middelen. Daarom werden tal van honden geëuthanaseerd en konden de opvangcentra weer plek creëren voor nieuwe honden.

CARE hanteerde een ‘no kill’-beleid, maar So-yeon koos in het geheim voor het ombrengen van 230 honden. Dit meldde Lim Hee-jin, senior manager bij CARE, aan de Zuid-Koreaanse website Newstapa. In een bericht op Facebook geeft So-yeon toe dat CARE het leven van een aantal honden in de opvangcentra heeft beëindigd, maar alleen als ze ziek of te agressief waren. Maar die norm werd steeds ruimer opgevat en dus werden ook honden vanwege hun omvang geëuthanaseerd. Daarna kwamen ze op de lijst ‘geadopteerde honden’ terecht.

Hee-jin schaamt zich voor de acties van So-yeon:

‘I’m very ashamed and terribly sorry for the animals that died for no reason,’ she said. ‘The fact that this is the result of blindly following her shames me greatly and I’m disappointed in myself’.

 

Zuster Missionaries of Charity beschuldigd van kinderhandel

Een zuster van Missionaries of Charity, een organisatie die zich inzet voor naastenliefde jegens onder anderen alcohol- en drugsverslaafden, is beschuldigd van de verkoop van een kind uit een tehuis voor ongehuwde moeders. Deze zuster, Concelia Konsalia, werd op 4 juli 2018 gearresteerd in verband met de gerapporteerde verkoop van een kind uit het tehuis Nirmal Hriday in India. Deze week wees het Hooggerechtshof van India het pleidooi voor haar borgtocht af.

De politie kreeg een tip: een echtpaar klaagde dat het kind voor wie ze hadden betaald weer van hen was afgenomen zonder hiervoor geld terug te krijgen. Indwar, een medewerker van het tehuis, zou hiervoor verantwoordelijk zijn en zuster Concelia zou dit hebben ontdekt.

Naar eigen zeggen raadde zuster Concecila Indwar aan om de autoriteiten op de hoogte stellen en de baby te retourneren. Volgens de politie ontving Indwar destijds een handgeschreven briefje van zuster Concecila waarin zij Indwar vraagt om de schuld op zich te nemen, aldus de website Matters India.

Missionaries of Charity bracht na het incident een verklaring uit waarin ze spijt en berouw toont en een veroordeling van de actie eist. Ook zei ze bereid te zijn om samen te werken met de autoriteiten in het onderzoek. Tevens kondigde ze aan een eigen interne onderzoek uit te voeren.

Het wangedrag van de medewerkers van Oxfam

Oxfam International ligt onder vuur vanwege seksueel wangedrag van medewerkers in hulpgebieden. Het seksschandaal, dat in 2018 aan het licht kwam, heeft geleid tot meer openheid en transparantie onder medewerkers, management en directie.

Voorheen pakten leidinggevenden meldingen niet adequaat op. Zo heeft 7 procent van de medewerkers in Zuid-Sudan wangedrag gemeld en is hier onvoldoende op gereageerd, aldus voormalig hoofd veiligheid Helen Evans van Oxfam Groot-Brittannië. Na de ophef over de seksfeestjes in Haïti, waarbij medewerkers prostituees betaalden met geld van de niet-gouvernementele organisatie, nam Oxfam maatregelen om de integriteit te verbeteren en ongewenst gedrag (preventief) tegen te gaan.

Om schoon schip te maken, hanteert Oxfam een ’10-punten-actieplan’. Hierin staan actiepunten die de veiligheid van medewerkers borgen. In het plan staat onder meer beschreven dat Oxfam een wereldwijde databank heeft opgezet voor het registreren van meldingen van wangedrag.