En na drie dagen verrees Boris Johnson – gelukkig  

Gevraagd, door ondergetekende, naar zijn levensmotto neuriede Boris Johnson in een grijs verleden ‘I get knocked down, and I get up again’. Deze woorden van de hiphopgroep Chumbawamba zijn deze week uitgekomen voor de Britse premier.

Na drie dagen op de Intensive Care van St Thomas’s Hospital te hebben gestreden tegen het verraderlijke coronavirus, is hij donderdagavond weer naar een gewone zaal overgeplaatst.

Alexander Boris de Pfeffel Johnson had de in hun huizen opgesloten Britten, zo merkte enkele waarnemers vrolijk op, voorzien van een eigentijds Paasverhaal.

Opname Boris Johnson was als een schok gekomen

De ziekenhuisopname, zondagavond, was een schok voor de Britten. Hoewel hij wordt gehaat door de progressieve intelligentsia en Britten die woest zijn over Brexit, is de even erudiete als clowneske Johnson een man van het volk.

‘We love Boris’, de tekst die fabrieksarbeiders in Middlesbrough tijdens de afgelopen verkiezingscampagne op een spandoek hadden geschreven, is een wijdverspreid sentiment. Hij is de talisman van de natie, de joker, het boegbeeld van het Brexit-schip Global Britain. Vooral in deze zware dagen heeft het land behoefte aan zijn optimisme.

Eenzaam maakte Boris Johnson lange werkdagen in ‘Nr 10’

In de week voor zijn opname was zijn situatie met de dag verslechterd. Eenzaam maakte hij lange werkdagen in ‘Nr 10’. Zijn zwangere vriendin zat, eveneens besmet, in hun Zuid-Londense huis, zijn topadviseur ook en alleen minister van Financiën Rishi Sunak, zijn buurman op nummer 11, was in zijn nabijheid.

Een dokter was niet in de buurt, een opmerkelijk contrast met de Amerikaanse situatie. De Amerikaanse president heeft dag en nacht een lijfarts tot zijn beschikking, en Het Witte Huis heeft een eigen Intensive Care-ruimte. Donald Trump bood Johnson dan ook meteen medische hulp aan.

Johnson had uiteindelijk de beschikking over de beste longartsen van het land, Richard Leach en de Italiaan Luigi Camporota. En verpleegkundigen die pas een collega hadden verloren aan de ziekte.

De verplaatsing naar de IC-afdeling was een veeg teken. Zou hij de eerste premier worden, sinds burggraaf Henry John Palmerston, die in het harnas zou overlijden? Was de Theems die tussen het parlement en het ziekenhuis stroomt, veranderd in de Styx?

Een zucht van verlichting kon woensdag worden geslaakt toen een minister verklaarde dat de premier weer rechtop zat, en kon praten met de verpleging. He got up again.

Juist nu heeft het Verenigd Koninkrijk een sterke leider nodig

Er was geluisterd naar de vrouw die met het bordje ‘Pray for Boris’ door Westminster fietste. Juist in deze tijd waarin bijna duizend Britten per dag sterven aan het coronavirus en de economie door de strenge lockdown afstevent op een krimp van 15 procent, heeft het Verenigd Koninkrijk een sterke leider nodig, helemaal omdat Johnson zich omringd weet door onervaren ministers.

Maar hij is nog lang niet terug in de ambtswoning. Zijn 79-jarige vader Stanley adviseerde zijn zoon vrijdag om even rust te houden. Het is de vraag of de ambitieuze Johnson zijn innerlijke Churchill kan bedwingen.

Maar er komen cruciale beslissingen aan. De wetenschappelijk adviseur denkt dat de top van de coronacrisis op het eiland is bereikt. Dat brengt de vraag met zich wanneer het slot van het land gaat – een beslissing die niet alleen medisch-wetenschappelijk is, maar ook politiek en die alleen door Johnson kan worden genomen.

In de Britse ziekenhuizen, intussen, groeit een tragisch schandaal. Artsen en verpleegkundigen, de Tommy’s van deze oorlog tegen het uiterst besmettelijke virus, riskeren dagelijks hun leven doordat ze niet kunnen beschikken over goed beschermende kleding.

In een angstaanjagende week heeft Johnson hun heldhaftige werk van dichtbij kunnen aanschouwen.