Hans Moleman wendt zich – net als veel Taiwanezen – tot een lokale tempel om iets te offeren, in de hoop op meer voorspoed.
Taiwan is een diepgelovig land – beter gezegd: een diep bijgelovig land. Ik zag in een Aziatisch land zelden zo veel tempels en huisaltaren. Bij mij om de hoek in Taipei staat de Wenchang-tempel. Het gebedshuis ligt knus tussen de papaya’s, watermeloenen, verse vis en kippenbouten in de stallen van de ochtendmarkt bij Dadaocheng, een oude handelswijk aan de rivier. In de namiddag stromen er middelbare scholieren (sommigen met ouders), studenten en dertigers in kantoorkledij toe.
Voor deze aanloop is een praktische verklaring: in deze tempel moet je zijn voor succes bij studie en loopbaan. ‘We willen graag dat onze dochter naar de beste universiteit van Taipei gaat,’ zeggen de ouders van scholier Michelle Lin, die farmacie wil studeren. ‘Het is traditie in onze familie om naar de tempel te gaan. Het kan helpen.’
Er zijn diverse soorten verlichting verkrijgbaar. Er is het Goed Fortuin Licht, voor een energiek en gezond leven, succes in carrière en betere studieresultaten. Ook is er het Kuixing Studie Licht, voor succes bij examens, toegang tot de beste scholen en topresultaten. Het Zhuyi Wijsheid Licht is er voor wijsheid, diepgaande kennis en geslaagd onderzoek. En er is het Taisui Licht, voor een veilig en rimpelloos bestaan, zonder problemen en pech.
De Wenchang-uitbaters houden rekening met de kleinere beurs
Wie een lichtje koopt, moet meteen afrekenen bij de tempelkassa. De prijzen lopen in de tienduizenden Taiwanese dollars – honderden euro’s. De Wenchang is een soort wensenwinkel: de tempel is eigendom van een familie die handelt in (bij)gelovige zaken.
Wat is wijsheid als je, vers in Taiwan, een veilig en rimpelloos verblijf wenst in de slagschaduw van Peking? Ik vraag advies aan de mevrouw achter de kassa. Het wordt een offerande van een sappige Taiwanese ananas. Prijs: omgerekend 3 euro. De Wenchang-uitbaters houden, Tao zij geprezen, rekening met de kleinere beurs.