Vijf vragen over de ontplofte communicatie-apparatuur van de Libanese terreurbeweging Hezbollah en de gevolgen voor het conflict met Israël.
Wat is de schade voor Hezbollah?
Die is groot, zowel fysiek als qua imago. Duizenden strijders zijn de komende weken uitgeschakeld, en misschien wel langer. De interne communicatie van Hezbollah ligt grotendeels plat. Mobiele telefoons werden al zoveel mogelijk vermeden, uit angst dat Israël die kon afluisteren of de locatie ervan achterhalen. Nu is ook de lowtech-pieper verbannen – verre van ideaal in de aanloop naar een potentiële oorlog.
Daarbovenop is Hezbollah volledig te kijk gezet voor het oog van landgenoten, bondgenoten in het Midden-Oosten en de rest van het wereld. ’s Werelds rijkste en machtigste terreurorganisatie is met één druk op de knop, in elk geval tijdelijk, op de knieën gebracht.
Betekent dit het begin van een grondoorlog tegen Hezbollah?
Dat had het moeten zijn. Althans, Israël was van plan het ‘pieperwapen’ in te zetten bij het begin van een grote militaire operatie: gigantische chaos veroorzaken onder Hezbollah-strijders en dan, gepaard met luchtaanvallen, de grens overtrekken. Maar volgens diverse bronnen merkte een aantal leden van de terreurbeweging dat er was gerommeld met hun nieuwe pieper. Daarom besloot Israël direct in actie te komen.
Die grondoorlog kan er op korte termijn alsnog komen. Hezbollah is momenteel op zijn zwakst, en de afgelopen dagen schermde Israël al met een grote operatie. Alles hangt nu af van Hezbollahs reactie.
Hebben de Verenigde Staten nog enige invloed?
Deels. Zonder druk vanuit Washington – niet alleen op Israël, maar ook op Hezbollah en Iran – was er waarschijnlijk allang een regionale oorlog. Wel is het zeer pijnlijk dat Israël zo’n grote operatie in gang zet, met mogelijk ook voor de Verenigde Staten verstrekkende gevolgen, op het moment dat buitenlandminister Blinken in het Midden-Oosten is. Hij zou zelfs niet van tevoren zijn ingelicht.
Feit is dat de invloed van Washington op Israël tanende is, zeker nu de presidentsverkiezingen naderen en er een reële kans is dat Donald Trump opnieuw zijn intrek zal nemen in het Witte Huis. Dat zorgt voor meer spanningen in het Midden-Oosten.
Hoe staat het nu met de binnenlandse populariteit van Benjamin Netanyahu?
Die stijgt weer. De meeste Israëliërs zien de premier als de meest geschikte man om het land op dit moment te leiden, ondanks het gigantische falen rond 7 oktober. Een grote meerderheid wil dat er hard wordt opgetreden tegen Hezbollah, zelfs als dat tot een regionale oorlog leidt. Netanyahu, die doorgaans militaire risico’s mijdt als de pest, voelt dat haarfijn aan.
Hij overweegt zelfs defensieminister Yoav Gallant de laan uit te sturen, omdat hij te soft zou zijn wat betreft Hezbollah. Politiek gezien voor hem persoonlijk mogelijk een goede zet, maar militair een groot risico: Hezbollah is andere koek dan Hamas.
Wat betekent dit alles voor de Gaza-oorlog en de onderhandelingen met Hamas?
De Amerikaanse minister Blinken is in Egypte om dat proces glad te strijken, maar een dood paard geeft waarschijnlijk meer mee. De onderhandelingen zijn morsdood. Netanyahu komt steeds met nieuwe eisen om het overleg te traineren en zo zijn coalitie intact te houden. Zijn extreem-rechtse regeringspartners zien elk compromis als een capitulatie.
Hamas-leider Yahya Sinwar is ook niet bereid tot concessies: hij stuurt aan op een regionale oorlog. Een staakt-het-vuren zou dat alleen maar in de weg staan.
De Libanon-crisis komt ook wat dat betreft goed uit voor Netanyahu. Eerder deze maand barstte er nog een grote volkswoede uit over de dood van zes gijzelaars, nu heeft bijna niemand het daar meer over. In plaats daarvan delen Israëliërs op sociale media gretig memes over Operatie Pieper.