Na jarenlang procederen krijgt de Belgische gevangene Frank Van Den Bleeken zijn zin: op zondag 11 januari ondergaat Van Den Bleeken in de gevangenis in Brugge euthanasie. De zedendelinquent zou te ernstig lijden onder zijn verblijf in de gevangenis.
Van Den Bleeken is momenteel in de gevangenis van Turnhout, waar hij afscheid neemt van medegevangenen, meldt de Vlaamse krant De Morgen.
Injectie
Op 9 januari wordt Van Den Bleeken overgebracht naar de ziekenboeg van de gevangenis van Brugge. Zondag krijgt hij daar een dodelijke injectie toegediend. Een woordvoerder van het ministerie van Justitie in België bevestigt het nieuws. ‘Wij waren ons ervan bewust dat dit er al een tijdje zat aan te komen, en nu is het zover.’
Van Den Bleeken, die al bijna dertig jaar vastzit, is de afgelopen jaren door diverse psychiaters onderzocht. Zij bevestigen dat de man psychisch ziek is en ernstig lijdt onder zijn verblijf in de gevangenis. Jos Vander Velpen, advocaat van Van Den Bleeken, zegt dat zijn cliënt ‘jarenlang het slachtoffer van ondraaglijk psychisch lijden’ is geweest.’
De 51-jarige Van Den Bleeken zit een levenslange gevangenisstraf uit voor de moord op en verkrachting van de negentienjarige Christiane Remacle in 1988. Hij verkrachtte en wurgde de jonge vrouw op oudejaarsavond na een bezoek aan discotheek Fauna in Schilde.
Sinds Van Den Bleeken via de rechter toestemming kreeg voor euthanasie, hebben minstens vijftien gevangen zijn voorbeeld gevolgd.
Debat
Het verzoek van Van Den Bleeken heeft in België geleid tot een debat. Want verdient een man die op brute wijze een ander van het leven heeft beroofd, het zelf om op menswaardige manier te sterven? Zijn verzoek zou vooral het gevolg zijn van het falende rechtssysteem in België. De meeste gevangenen krijgen geen enkele vorm van psychische zorg, waardoor er totale uitzichtloosheid zou ontstaan.
Theo de Boer, die als hoogleraar Ethiek van de Zorg is verbonden aan de Theologische Universiteit van Kampen, zei eerder dat in dit geval lang niet alle mogelijkheden zijn uitgeput om Van Den Bleeken op een andere manier te helpen.
‘De tbs-kliniek – het verdient die naam niet – waar deze meneer verblijft, heeft één psychiater op vierhonderd tbs’ers. Dat is zoiets als één huisarts in heel Utrecht. Geen wonder dat deze man dood wil. Maar eigenlijk wil hij: opgesloten blijven én psychiatrische hulp. Dat België dat niet levert, is een moreel affront.’