De jongens willen op ze lijken, en de meisjes willen verkering met ze. Voor sommige Britse kinderen van moslimouders is de verering van Islamitische Staat (IS) vergelijkbaar met die van popsterren en -bands als Justin Bieber of One Direction.
Dat zegt de gerenommeerde Britse openbaar aanklager Nazir Afzal in The Guardian.
Popsterren
Voor honderden Britse moslimkinderen ligt radicalisering op de loer omdat ze terroristen van Islamitische Staat (IS) zien als popsterren.
‘De jongens willen op ze lijken en de meisjes willen verkering met ze. Dat is wat ze vroeger zeiden over The Beatles en meer recent over One Direction en Justin Bieber. De propaganda die de terroristen uitdragen is vergelijkbaar aan marketing en te veel van onze tieners trappen in dat beeld,’ zegt Afzal die zelf moslim is.
Kinderlokkers
‘Ze zien hun eigen leven als relatief slecht, maar realiseren zich niet dat ze worden gebruikt. De extremisten gaan net zo te werk als kinderlokkers. Ze manipuleren hen, ze trekken hen los van familie en vrienden en vervolgens pakken ze hen.’
Azfal pleit ervoor om een breder maatschappelijk anti-terrorismebeleid op poten te zetten. Het huidige beleid van politie en veiligheidsdiensten richt zich alleen op de ‘usual suspects’ en dat is niet geheel effectief gebleken. Zeker zeshonderd jonge Britse moslims verlieten hun land om zich aan te sluiten bij IS.
Afzetten tegen ouders
De plaatjes en filmpjes van jihadisten die met afgehakte hoofden en kalasjnikovs poseren, hebben niet alleen aantrekkingskracht op jongens. Ook sommige tienermeisjes dromen van een bestaan als ‘jihadbruid’.
Onlangs beschreef socioloog Frank Furedi het verhaal van drie Britse tienermeisjes die naar Syrië trokken om daar met een IS-strijder te trouwen. Volgens Furedi waren Kadiza Sultana (16), Shamima Begum (15) en Amira Abase (15) slimme meiden die hun radicalisering zelf opzochten. Eén van ging zelf op onderzoek uit en volgde zeventig bekende jihadisten online.
Vervreemding
‘Jonge, intelligente en idealistische personen zijn altijd al gevoelig geweest voor radicale keuzes,’ zegt Furedi. Hij vindt dat de rol van IS-propaganda wordt overdreven. Volgens de socioloog is radicalisering een manier om zich af te zetten tegen hun ouders en tegen de maatschappij waarin zij opgroeien.
‘Ze voelen een sterke vervreemding van de maatschappij waarin ze zelf wonen,’ zegt Furedi. Als de vervreemding zich vervolgens doorzet, is de stap naar radicalisering zo gemaakt.