Niels Kraaier Is sinds 2011 correspondent voor Elsevier in Australië. Daarnaast doceert hij journalistiek en communicatie in Brisbane.
Brisbane was zo’n oord waar je na sluitingstijd van winkels en kantoren een kanon kon afvuren. Dat is tegenwoordig wel anders. Sinds de World Expo van 1988 heeft de voormalige country town zich ontwikkeld tot een metropool met ruim twee miljoen inwoners.
Brisbane is ‘Australia’s New World City,’ zegt burgemeester Graham Quirk vol zelfvertrouwen. En bij zo’n wereldstad hoort natuurlijk ook een landmark. Dat ontbreekt er namelijk nog aan. Melbourne heeft Federation Square, Sydney het Opera House en de Harbour Bridge. Brisbane heeft alleen de zon.
Dat moet anders, vindt Quirk. In een ultieme poging Melbourne en Sydney naar de kroon te steken, heeft de burgemeester de hulp ingeroepen van de Irakees-Britse starchitect Zaha Hadid. Haar voorstel: drie wolkenkrabbers in de vorm van omgekeerde champagneflessen. Een plek is er ook al: een braakliggend stuk grond langs de Brisbane River op steenworp afstand van het centrum.
Betonnen hel
Burgemeester Quirk is lyrisch, maar voor een groep van vijfhonderd buurtbewoners is het ontwerp van Hadid net iets te vooruitstrevend. Zij eisen dat de gemeente het terrein terugkoopt van de projectontwikkelaar en er een park aanlegt.
De kosten daarvan bedragen minimaal 20 miljoen euro. ‘Brisbane was een oase van groen. Langzamerhand wordt het een betonnen hel,’ zegt Peter Hale, geboren en getogen in Brisbane. ‘Het begint hier al aardig op Dubai te lijken. Het dorpse gaat er helemaal af.’
De bouwvergunning is binnen, maar de tegenstanders van het prestigeproject hebben aangekondigd desnoods naar de Hoge Raad te stappen om hun park te krijgen. De advocaat wordt betaald door een lokale miljonairsvrouw. ‘Die stomme champagneflessen zetten haar villa compleet in de schaduw,’ weet Hale. De kurk blijft voorlopig nog wel even op de fles.
Elsevier nummer 36, 5 september 2015