De Europese Unie heeft een probleem: veel burgers volgen het beleid van de leiders niet. Dat probleem is gisteren weer wat groter geworden.
Oorzaak is de belofte van 5 miljard euro aan Egypte voor de opbouw van de democratie daar. Die geste zullen weinig EU-burgers begrijpen.
In Egypte is veel in beweging, maar vooralsnog lijkt president Morsi vooral doende met de vestiging van een islamitische dictatuur. Dat de Unie denkt dit met een smak geld te voorkomen, is ronduit naief.
Palestijnen
De ‘hulp’ die Europa biedt, is niet uitzonderlijk. De Unie is de grootste weldoener. Vorige week trok de Europese Commissie nog 661 miljoen euro uit voor humanitaire hulp in vooral Afrika. Europa is ook al jaren de grootste donor aan de Palestijnen.
Lang voor de zogenaamde Arabische Lente gingen er jaarlijks al vele honderden miljoenen euro’s naar de ‘nabuurlanden’ in Noord-Afrika. Maar het doel, opbouw van de democratie, werd nooit bereikt.
Vrijgevig
Ook op andere fronten is de Unie vrijgevig. Landen die mogelijk ooit toetreden tot de Unie, zoals Turkije, worden jarenlang financieel gesteund. De Europese Investeringsbank investeerde er zelfs in een Fordfabriek. Iets wat in Belgie, waar twee vestigingen van dezelfde fabrikant sloten, terecht tot woede leidde.
De crisis, die in veel EU-lidstaten voor sociale problemen zorgt, geeft de Europese ruimhartigheid iets absurds. Alle aanleiding om de Europese geldstromen kritisch onder de loep te nemen.