In Straatsburg was afgelopen week een geluid te horen dat je in Den Haag nou nooit hoort. Er klonk een vlijmscherp betoog tegen de mythe van een onvermijdelijke Europese Unie. Tegenstanders gingen direct knock-out.
Hèhè, eindelijk iemand door wie ik me democratisch vertegenwoordigd voel – en wel op een briljante manier. Klein probleem, het is geen Nederlandse parlementariër, maar dat verwachtte ik ook niet.
In Nederland zijn te veel fractiegedisciplineerde klonen die moeten doorgaan voor onafhankelijke volksvertegenwoordigers. En die ik daarom liever ‘stemvervormers’ noem.
Ontmaskeren
Het betreft Nigel Farage, die in het hol van de leeuw, diezelfde leeuw ongenadig de oren waste en de mythe van een overkoepelende Europese democratie ontkrachtte en voorstanders ervan ontmaskerde.
‘Wat u ook mag zeggen in deze kamer, de mensen daarbuiten willen geen Verenigde Staten van Europa,’ slingerde de Brit de microfoon en de koptelefoontjes in. ‘Ze willen een Europa van soevereine landen, die met elkaar handelen en samenwerken.’
Naar lucht happende Europarlementariërs.
Eerder in zijn betoog gaf hij de Griekse premier Antonis Samaras – net begonnen aan het Griekse voorzitterschap van Europa – alvast wat verbale opdoffers. Farage feliciteerde hem ietwat sarcastisch met ‘zo’n zinderende start’ van het Griekse voorzitterschap; de mensen zouden in Athene wel door de straten dansen, want ‘het maakt niet uit dat uw land, slecht geadviseerd door Goldman Sachs, een munteenheid aannam waarvoor zij niet geschikt was’.
Knock-out
In het Britse Lagerhuis zou je nu ‘hear, hear!’ horen, maar in Straatsburg werd het steeds stiller. Samaras grimlachte, zich verbijtend, want de waarheid komt hard aan.
‘Het maakt niet uit dat 30 procent werkloos is, dat er een jeugdwerkloosheid is van 60 procent, dat er een neonazipartij in opkomst is en dat er een terroristische aanval op de Duitse ambassade was.’
Farage plaatste vervolgens de knock-out voor types als Samaras toen hij opmerkte dat het voorgaande de twee types Europa opsomt: ‘Het Europa waarover hier wordt gepraat door de dromers die een nieuwe Verenigde Staten van Europa willen, met een eigen identiteit en munteenheid, en de echte wereld daarbuiten.’
Uitgekocht
Tot slot wees de Brit er nog fijntjes op dat de partij van Samaras in plaats van New Democracy beter No Democracy kan heten, aangezien Griekenland effectief onder curatele is geplaatst: ‘U kunt geen beslissingen nemen, u bent uitgekocht en u heeft de democratie opgegeven. Precies het artikel dat uw land heeft ontdekt.’ Oei, dat doet pijn.
In een slechts enkele minuten durende speech raakt Farage precies de kern en dat is knap: Europa is niet democratisch en kan dat ook niet zijn, simpelweg omdat de bevolkingen van de diverse landen zelf, soeverein- democratische natiestaten willen. Europa verwordt hooguit tot een bureaucratische moloch; een reus op lemen voeten.
Mythe
Het gedwongen samengaan – bijvoorbeeld middels een gemeenschappelijke munt – leidt niet tot succes en al helemaal niet tot gevoelens van saamhorigheid binnen Europa. Sterker nog, het schaadt diverse economieën en zet de onderlinge verhoudingen onnodig onder druk.
Daarom hoop ik met Farage – in tegenstelling tot de feitelijkheid van de rest van zijn speech, is hier de wens de vader van de gedachte – dat de mythe van de onvermijdelijkheid van de Europese Unie en de uitbreiding ervan, zal worden verbrijzeld bij de komende Europese verkiezingen.