Als gevolg van wanbeleid en besluiteloosheid in het Westen hebben Iran, Irak en Rusland elkaar gevonden. Vroeg of laat gaan we hiervoor de prijs betalen.
De wereld vormt een gezamenlijk front tegen Islamitische Staat. Iran, Syrië, Irak en Rusland willen in Bagdad een informatiecentrum oprichten in de strijd tegen het terrorisme.
Daarmee willen ze een soort coördinatiecentrum tot stand brengen dat, naar ik vermoed, niet alleen inlichtingen gaat uitwisselen. De landen willen kennelijk ook de onderlinge acties coördineren. De betekenis daarvan zou verder reiken dan de inlichtingenuitwisseling in de strijd tegen IS.
Terreurstaten
Het is bizar en ongeloofwaardig wanneer twee terreurstaten, namelijk de regimes in Teheran en Damascus terrorisme willen bestrijden. Alsof hun vrienden Hamas, Hezbollah, Islamitische Jihad en talloze andere groepen geen terroristische organisaties zijn.
De ene terrorist wil dus de ander bestrijden. En dit alles gaat gebeuren onder leiding van Vladimir Poetin.
De Russische president is met hulp van de Iraanse leider Khamenei bezig om de Iraakse staat opnieuw onder de invloedssfeer van Rusland te brengen. Vroeger, in de tijd van de Iraakse president Saddam Hussein, was Irak een belangrijke bondgenoot van Moskou.
Wanbeleid
Nadat Saddam door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië ten val werd gebracht, veranderde de buitenlandse politiek van Irak. Daarvoor werden het Iraakse leger en de inlichtingendiensten getraind en bewapend door de Sovjet-Unie. Ook die bestaat niet meer.
Dat Rusland in Irak zo veel ruimte krijgt, heeft te maken met het wanbeleid van het Witte Huis.
Ondanks de atoomdeal met Teheran wil Khamenei Irak losmaken van de Amerikaanse invloed. Daarom streeft Khamenei ernaar Bagdad binnen de Russische sfeer terug te brengen.
Vertrouwen
Maar in Washington gaan geen alarmbellen af, al heeft president Barack Obama alle activiteiten tegen de mullahs laten stoppen. De president wil dat Khamenei hem gaat vertrouwen, terwijl Khamenei dagelijks bezig is om het Midden-Oosten verder binnen de Russische invloedssfeer te brengen.
Ook de vorige premier van Irak, Nouri al-Maliki, stond onder invloed van Khamenei. Niettemin zocht hij naar evenwicht. Obama eiste het vertrek van Al-Maliki, hij hield onvoldoende rekening met het soennitische deel van de bevolking.
‘Lente’
Het vertrek van de toenmalige premier van Irak werd zelfs door Washington als voorwaarde gesteld voor de Amerikaanse luchtacties tegen IS. Maar de nieuwe premier van Irak gaat juist veel verder in zijn contacten met Teheran.
De Iraakse bevolking, vooral het welgestelde seculiere deel, verlangt naar normaliteit, dus minder religieuze inmenging en minder corruptie. Dat is waarvoor ze de afgelopen weken de straat op gingen.
Dit haalde de westerse media niet of nauwelijks. De wind van de ‘Arabische Lente’ mag kennelijk niet in Bagdad gaan waaien. Jammer.
Clans
De demonstranten eisen concrete maatregelen tegen de corruptie. Er zijn machtige politici die met een leger van bewakers, soms enkele honderden, worden beveiligd.
Dit is geen beveiliging meer. De bewakers vormen de facto een particulier leger dat aan het Iraakse leger is ontsproten. Dat is een groot probleem voor Irak.
Eigenlijk kunnen de belangrijke politici niet zomaar ter verantwoording worden geroepen, niet in Irak althans. Deze politici met hun clans vormen een onuitroeibare bron van corruptie. De privileges voor politici brachten al die ellende in Irak voort.
Corrupt
Het sektarische denken was al geformaliseerd in de Iraakse grondwet. Voor alle posten in de regering werden de sektarische lijnen in acht genomen. Bepaalde posten werden gereserveerd voor verschillende bevolkingsgroepen.
Niet de invloedrijkste, maar de meest corrupte figuren kwamen op deze posten terecht. Dit wil de premier van Irak onder druk van demonstranten nu veranderen. Hij wil niet langer regeringsposten reserveren langs etnische lijnen.
Op zichzelf is dit goed, maar de vraag rijst of in de toekomst überhaupt iemand uit andere groepen dan de sjiieten een belangrijke post kan krijgen. De Koerden moeten zich langzamerhand zorgen gaan maken.
Metamorfose
Maar de Iraakse premier Haider al-Abadi schrapt niet alleen de onnodige sektarische posten van drie vicepremiers en drie vicepresidenten. Hij wil ook de minister voor de Mensenrechten en voor Vrouwenzaken schrappen.
Hij wil dus twee belangrijke ministeries opheffen. Abadi’s hervormingsplannen zullen de laatste sporen van de westerse invloed op Irak uitwissen.
Onder onze ogen maakt Irak een metamorfose door. Internationaal wil het land bij het kamp van Rusland en Iran behoren. Als dat gebeurt, zal dat op lange termijn niet zonder gevolgen blijven voor de olieprijzen en -productie in de wereld.
Ayatollahs
Iran en Irak willen onder leiding van Vladimir Poetin de spelregels veranderen.
Ook nationaal is Irak, onder invloed van Iran, in negatieve zin aan het veranderen: er zijn al parallelle organen opgericht – dat zijn milities naast het leger – en er is een toename van de rechtstreekse politieke invloed van de Iraakse ayatollahs.
Alle belangrijke maatregelen moeten nu reeds met de goedkeuring van ayatollahs tot stand komen. En intussen helpen wij de machthebbers in Bagdad om hun vijanden te elimineren.
Terwijl het Westen slaapt, verandert Irak in een vazalstaat van Iran. Het westen zal later de prijs hiervoor op moeten brengen.