De dag dat Trump nederig werd

Op de laatste dag van de Republikeinse Nationale Conventie in Milwaukee lijkt er iets veranderd in Donald J. Trump. Hij accepteert de nominatie voor het presidentschap bijna nederig, met de belofte niet alleen een leider te zijn voor de helft van het land, maar voor alle Amerikanen.

Het publiek, net nog opgezweept door worstelaar Hulk Hogan en muzikant Kid Rock, wordt muisstil als Donald Trump zijn stem tot bijna fluistertoon reduceert en vertelt hoe hij de aanslag op zijn leven heeft beleefd. Voor één keer, en dan zal hij er nooit meer over beginnen, want ‘het is te pijnlijk’. Daarna vraagt hij een minuut stilte voor Corey Comperatore, de gepensioneerde brandweerman die de voor Trump bedoelde kogels niet overleefde. Op het podium staan Comperatores pak en helm als stille getuigen van de reden ‘waarom ik hier eigenlijk niet zou moeten zijn’.

Meer dan een half uur weet Trump zijn verzoenende toon aan te houden. Dan komt zijn oude zelf weer boven en dwaalt hij af van het script. Zo bij beklaagt zich over Crazy Nancy Pelosi, noemt hij de nalatenschap van Biden, die hij weigert bij naam te noemen, verwoestender dan de ‘slechtste tien presidenten bij elkaar’, en vergelijkt hij immigranten met Hannibal Lecter, de kannibaal uit de film Silence of the Lambs.

Aan de Democraten om de uitgestoken hand te accepteren

Als aan het eind van de speech traditiegetrouw duizenden rode, witte en blauwe ballonnen vanuit het plafond omlaag zweven, zijn de reacties desalniettemin lovend. ‘Dit is precies wat het land nodig heeft,’ zegt Paul Kanitra (44), een afgevaardigde uit New Jersey. ‘Trump had kunnen kiezen voor de aanval, hij had zich kunnen beklagen over de rechtszaken en alle andere manieren waarop de linkerflank hem probeert te ondermijnen, maar hij koos ervoor om het land te verenigen.’ Het is volgens hem nu aan de Democraten om die uitgestoken hand te accepteren. ‘Zij moeten in hun retoriek een draai van 180 graden maken. Al die onzin dat Trump een existentiële bedreiging is voor de democratie, daar wordt het land niet beter van.’

Voor pastoor Joel Tenney (27) uit het stadje Tiffin in Iowa was dit de beste toespraak van Trump tot nu toe. ‘En ik ben naar dertig rally’s geweest.’ Hij is vooral onder de indruk van de wijze waarop Trump de slachtoffers van de moordaanslag eerde. ‘Ik zat op de tribune, en om mij heen was iedereen in tranen.’

‘Trump ving de kogel op voor ons land’

In zijn hoedanigheid van geestelijke voerde Tenney eerder dit jaar nog campagne voor Trump in New Hampshire. ‘Trump is niet bepaald een religieus man, maar zonder handoplegging wil hij nooit het podium op. En elke keer bidden we uit het boek Jesaja: “Geen enkel wapen dat tegen u gesmeed zal worden, zal succes hebben.”’ Nu dat gebed zo letterlijk is verhoord, is er voor hem maar één conclusie mogelijk: ‘De verkiezing is van ons. Trump ving een kogel op voor ons land. Hij doet me wel een beetje denken aan jullie Geert Wilders. En zoals wij ons land terugnemen, zo hoop ik dat Nederland weer van de Nederlanders wordt.’

In het gebied rond het conventiecentrum wordt intussen nog wat oud zeer weggewerkt. ‘Zo verschrikkelijk is Milwaukee dus niet, hè?’ staat op de voorgevel van het Riverside Theater aan Wisconsin Avenue, een verwijzing naar Trumps opmerking vlak voor de Conventie dat de voornamelijk Democratische stad ‘horrible’ is. En de vrachtwagen met ledschermen die dinsdag nog waarschuwde voor een Trump-dictatuur, rijdt nu rond met een ‘Bestrijd de linkse media!’–slogan.

Als rond middernacht de stroom afgevaardigden het beveiligde terrein verlaat, schenkt bijna niemand aandacht aan de geparkeerde mountainbike waaraan een foto van Trumps bijna-moordenaar is bevestigd. ‘RIP Thomas Matthew Crooks’ staat erop. ‘Een Amerikaanse held.’