De militaire expansie van Rusland in Syrië stelt het Westen voor een lastig vraagstuk. Kan er toch nog worden samengewerkt met het regime van Bashar al-Assad?
De Russen lijken bezig om hun rol in het conflict in Syrië te vergroten, van het stationeren van grondtroepen in Damascus tot het opbouwen van een luchtbasis in Latakia. Ze zien dat het territorium van president Bashar al-Assad steeds kleiner wordt, en willen hun eigen strategische belangen in het Midden-Oosten verdedigen.
Met luchtaanvallen steunt een internationale coalitie onder leiding van de Amerikanen juist de oppositiegroeperingen, die vechten tegen Assad.
Bombardementen
Als het Russische leger zich echt actief gaan bemoeien met de strijd, dan dreigt een conflict tussen Rusland en het Westen. ‘Moet je voorstellen dat de internationale coalitie dan misschien bombardementen uitvoert op Russen in Syrië,’ zegt Ko Colijn, directeur van Instituut Clingendael, tegen Elsevier.nl.
Om ‘ongewilde incidenten te voorkomen’ riep de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov vrijdag op tot meer militaire coördinatie tussen de twee kampen. Ook de Oostenrijkse en Spaanse ministers van Buitenlandse Zaken, Sebastian Kurz en José Manuel García-Margallo, zeggen meer samenwerking te willen met Rusland, Iran en het Assad-regime. Volgens hen moet de focus liggen op het aanpakken van een gemeenschappelijke, gevaarlijkere vijand: Islamitische Staat.
Gevoelig
Samenwerken met het Syrische regime ligt alleen wel gevoelig. De Amerikaanse president Obama heeft in het verleden steeds geroepen dat Assad moet vertrekken. De Syrische president wordt verantwoordelijk gehouden voor het gebruik van chemische wapens tegen zijn eigen volk. Het regeringsleger zou volgens het Syrian Network for Human Rights nog altijd meer slachtoffers veroorzaken dan Islamitische Staat. Tot dusver zijn er zeker 250.000 doden gevallen in de Syrische burgeroorlog.
Toch is het niet uitgesloten dat er onderling meer militaire coördinatie komt. ‘De Amerikanen hebben Assad natuurlijk al steeds uitstel gegeven,’ legt Colijn uit. ‘Islamitische Staat is de nieuwe vijand, die ook Amerikanen aanvalt. Assad doet dat niet, en dus kan het Westen misschien toch wel even leven met een dictatoriaal regime dat er al tijden zit.’