Rusland is de voorbije maanden het prototype van een reus op lemen voeten gebleken. Maar moeten we wel blij zijn met het Russische gezichtsverlies, vraagt Philip van Tijn zich af. Gevoelens van revanche zullen opspelen bij de bevolking en voormalige Sovjetrepublieken zullen geen zin meer hebben in de Russische ‘bescherming’. Wat zal het betekenen als zó’n enorm land ineens zou wegvallen uit de internationale gemeenschap?
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
Ja, als de Russische president Vladimir Poetin kernwapens gaat gooien, wordt het une autre chose, zoals de Fransen zeggen of, in goed Nederlands, dan houdt alles op. Dan worden kernwapens teruggegooid en ja, dan wordt alles anders. Is bijna vanzelf ‘Ter Apel’ opgelost en het hypertoerisme in Amsterdam, net als de overbevolking, de huizenprijzen en nog wat problemen. Heb je geen regering meer nodig.
Maar laten we er even van uitgaan dat Poetin die bom(men) niet gooit, dat hij een kopje kleiner wordt gemaakt of gewoon verdreven door een iets rationeler type, wat is er dan in de wereld veranderd of gaat er veranderen?
Een heleboel denk ik. U bent al doodgegooid met alles wat sinds de inmiddels historische datum ‘24 februari’, ruim een half jaar geleden, is veranderd. In het héél kort: Rusland is zijn status van supermacht kwijt, Europa is hechter, de NAVO verenigd. Het zogenaamd onoverwinnelijke Russische leger (die mythe hebben de Russen overigens zelf in omloop gebracht en het Westen heeft slaafs ‘ja’ geknikt) blijkt alom kwetsbaar en is zelfs voor menigeen een lachertje geworden. Als ik dit schrijf, is de symbolische en strategische stad Lyman de jongste herovering door Oekraïne, maar het ziet ernaar uit dat het lang niet de laatste is. Het grote Russische Rijk, met 150 miljoen inwoners, een enorm aantal deelrepublieken en negen tijdzones, is het prototype van een reus op lemen voeten gebleken. Behalve de kernwapens!
Hoe dan ook zal na ‘Oekraïne’ veel veranderen
Maar de vraag is: moeten we daar blij mee zijn? Ik denk uiteindelijk van niet. En niet alleen omdat, zoals menigeen al heeft opgemerkt, Poetin als kat in het nauw nog rare sprongen kan maken, maar zelfs als op ordentelijke wijze de oorlog zou worden beëindigd, onder een andere Russische leiding en met een voor Oekraïne bevredigende teruggave van geroofd land.
Lees meer over de voormalige Sovjetrepublieken en de relatie met Moskou: Waarom ook vazallen Poetin laten vallen
Ook dan is er zonder meer sprake van een nederlaag. En als het trotse Russische volk (beter gezegd: Russische volken) iets niet kan hebben, dan is het dat. De gevoelens van revanche zullen bij wijze van spreken al op dag één opkomen om niet meer te verdwijnen. Maar het lijden is daarmee niet ten einde. Na Oekraïne zullen ook deelrepublieken als Jakoetië en Boeratië losser of zelfs helemaal los van Moskou willen komen, terwijl landen als Kazachstan en Oezbekistan geen zin meer zullen hebben in de Russische ‘bescherming’. En Belarus is maar één aanslag verwijderd van het doorknippen van de ‘eeuwige band tussen de broedervolken’.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout