Europarlement maakt farce van zichzelf. Dat is om te huilen

Voorzitter van het Europese Parlement Roberta Metsola. Foto: ANP

Het enige democratisch gekozen instituut van de Europese Unie maakt van zichzelf een farce door een ordinair corruptieschandaal. En dan ligt nu de voorzitter onder vuur vanwege een wijnreis naar Beaune. Dat is niet om te lachen, maar om te huilen, vindt René van Rijckevorsel.

Een overnachting in een kamer van 350 euro in Hotel Le Cep in Beaune. Plus een uitgebreid vijfgangendiner. De voorzitter van het Europees Parlement, Roberta Metsola, had met haar man vast een mooie avond tussen de wijngaarden van de Bourgogne. Ook omdat ze daar op uitnodiging was. Alles werd betaald voor de Metsola’s door de Confrérie des Chevaliers du Tastevin.

Luister ook de podcast BruXL over Qatargate: Hoe corrupt is de Europese Unie?

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Eind vorige week maakte website Politico bekend dat voorzitter Roberta Metsola geen melding had gemaakt van ontvangen cadeaus, zoals het verblijf in Beaune. Metsola meldde de overnachting pas op 11 januari, toen het onderzoek naar het corruptieschandaal ‘Qatargate’ al vol in de schijnwerpers stond. Ze meldde ook hotelovernachtingen in Kopenhagen, Davos en Jeruzalem en 142 geschenken.

Giften uiterlijk in de maand na ontvangst melden

Volgens haar woordvoerder is het ‘gangbaar’ dat een voorzitter pas alle geschenken meldt bij het einde van het mandaat. Een ongeschreven regel. Gewone Parlementariërs worden geacht giften uiterlijk in de maand na ontvangst te melden.

Niet zo handig van Metsola, die voor de lastige taak staat om, ruim een jaar voor de Europese verkiezingen, de geloofwaardigheid van het Europees Parlement te herstellen (voor zover die er ooit was).

Zelfverrijkende sociaal-democratische Parlementsleden

‘Qatargate’, zoals bekend, draait om een aantal zelfverrijkende sociaal-democratische Parlementsleden die toch al niet mogen klagen over hun zeer ruime emolumenten (luister voor veel meer hierover ook naar aflevering 17 van de podcast BruXL, ‘Hoe corrupt is de Europese Unie?’). Zij lieten zich hoogstwaarschijnlijk dik, in cash, betalen door Qatar en Marokko.

Niet uitgesloten is dat er meer Parlementariërs in het onderzoek komen bovendrijven nu de Italiaanse hoofdverdachte Pier Antonio Panzeri (Europarlementariër voor de Socialisten tussen 2004 en 2019) in ruil voor strafvermindering alle medewerking geeft aan het Belgische onderzoek naar de corruptie in en om het Parlement.

Lees ook dit artikel van René van Rijckevorsel: Corruptie in Europees Parlement: wie zijn  de hoofdrolspelers? 

Niet de enige smet op het Europees Parlement

‘Qatargate’ heeft er stevig ingehakt bij de 705 Parlementariërs. Het zijn inderdaad de (veel meer) goede, die onder de paar slechte lijden. Maar toch. Qatargate en het tripje van Metsola vormen niet de enige smet op het Europees Parlement. Het hele instituut hangt aan elkaar van schimmige handjeklap, waarbij bijvoorbeeld hoge ambtenaren van het Parlement worden benoemd op grond van partijpolitieke dealtjes.

En dan is er ‘Het Bureau’, bestaande uit de Maltese voorzitter Metsola en veertien (!) vicevoorzitters – geen Nederlanders overigens – dat achter gesloten deuren belangrijke institutionele besluiten kan nemen. De Griekse Eva Kaili (lid van de groep Socialisten en Democraten) was tot voor kort een van de veertien vicevoorzitters. Zij is een van de hoofdverdachten in Qatargate.

Kiezers hebben de Parlementariërs hun vertrouwen gegeven

Het Europees Parlement ligt onder een vergrootglas, en terecht. De kiezers hebben de Parlementariërs hun vertrouwen gegeven.

Lees ook deze blog van Philip van Tijn: Nederland is supranationaler dan de paus

Het beschamende gedrag van enkelen van hen, de niet opgegeven snoepreisjes en de aanhoudende schimmigheid als het gaat om institutionele kwesties, maken een farce van het enige gekozen instituut van de Europese Unie.

Dat is slecht voor de hele Europese Unie, maar vooral voor de Europese kiezer, die zich toch al verbaast – of erger – over de weinig democratische besluitvorming in Brussel.