Columnist Zihni Özdil is bepaald geen fan van de Turkse president. Maar wie nuchter naar de feiten kijkt, zo schrijft hij, ziet dat Erdogans AK-partij gaat winnen.
In 2002 leefde 44 procent van de Turkse bevolking in armoede.
Volgens de meest recente cijfers, uit 2020, is dat aantal gedaald naar 14 procent.
In 2002 had minder dan tweederde van de bevolking toegang tot gezondheidszorg. Inmiddels heeft meer dan 98 procent toegang tot zorg.
De kindersterfte daalde van 26 per duizend geboortes in 2002 naar 7 nu.
De gemiddelde levensverwachting steeg van 70 jaar in 1999 naar 78 jaar in 2019.
De economie, uitgedrukt in koopkrachtpariteit, groeide van omgerekend 980 miljard dollar in 2002 naar maar liefst 2,7 biljoen dollar in 2021.
In elk land zouden al deze feiten indrukwekkende prestaties zijn. Maar in een land als Turkije – vele decennia geplaagd door politieke instabiliteit, interne gewapende conflicten en immense corruptie – kun je rustig spreken van een prestatie van buitengewoon wereldhistorische proporties.
Erdogans beleid heeft een onmiskenbare sociale dimensie
Er speelt nog een andere dimensie. Die van waardigheid.
De Turkse republiek werd altijd geregeerd door een stedelijke, seculiere elite met voornamelijk historische wortels in het westen van Turkije. De enorme massa’s arbeiders en boeren in het Anatolische hartland kregen, tot de AK-partij de verkiezingen won in 2002, nooit echt de macht.
Na de militaire coup van 1980 implementeerden diezelfde stedelijke elites een keihard neoliberaal programma van privatiseringen en bezuinigingen. De toch al vrij ongebreidelde corruptie bereikte nieuwe proporties. Iedereen van mijn leeftijd en ouder in Turkije heeft levendige, actieve herinneringen aan hoe de Turkse staat openlijk neerkeek op de burger uit het hartland. Uitgescholden en vernederd worden door de stedelijke, seculiere elites was de norm voor de gemiddelde Turk.
Terwijl bijna alle landen met een grote economie de rente verhogen om de inflatie te beteugelen, houdt Recep Tayyip Erdogan de rente bewust heel laag. Op korte termijn heeft de bevolking daar profijt van. De enorme vastgoedbubbel blijft intact. Burgers en bedrijven kunnen nog steeds relatief goedkoop geld lenen. De Turkse aandelenbeurs floreert.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout